Δύο εβδομάδες αργότερα, ο γιος της οικογένειας τι στιγμή που έπαιζε κιθάρα στο ίδιο δωμάτιο με τη σφαίρα, αυτή άρχισε να αντιδρά στις μελωδίες του, εκπέμποντας έναν σφυριχτό ήχο με ένταση που ενόχλησε ακόμα και το σκυλί τους. Οι Betz δεν άργησαν να ανακαλύψουν και άλλες παράξενες συμπεριφορές: Η σφαίρα μπορούσε να σταματήσει και να αλλάξει κατεύθυνση όταν κυλούσε στο πάτωμα, για να επιστρέψει τελικά στο πρόσωπο που την έσπρωχνε. Αποκτούσε περισσότερη ενέργεια στον ήλιο και γινόταν πιο ευαίσθητη σε ήχους, αλλά και στις κινήσεις της. Ενώ απέφευγε τη πτώση, αψηφώντας εντελώς τους νόμους της βαρύτητας αν χρειαζόταν! Μάλιστα σε μία περίπτωση κατάφερε να ανέβει ένα κεκλιμένο σημείο για να μην πέσει!
Τις επόμενες μέρες η οικογένεια άρχιζε να δείχνει σε γνωστούς και φίλους τις εξωπραγματικές ιδιότητες της σφαίρας και δεν άργησε μία γενική φρενίτιδα για το φαινόμενο. Εφημερίδες όπως οι «New York Times» και η «London Daily» έστελναν δημοσιογράφους να παρακολουθήσουν και να φωτογραφήσουν τη σφαίρα θαύμα, η οποία επαναλάμβανε διαρκώς τα κόλπα της σε αμέτρητους πια πολίτες, επιστήμονες και στρατιωτικούς που ταξίδευαν ως το αρχοντικό των Betz για να την μελετήσουν. Μάλιστα ο Carl Willson, ερευνητής του ινστιτούτου Omega One της Λουιζιάνα, πρόσθεσε επιπλέον ότι είχε περίεργες μαγνητικές ιδιότητες και ότι μετέδιδε ένα άγνωστο ραδιοσήμα.
Όμως, η συχνή χρήση της σφαίρας άρχισε να αλλάζει την αρχική της συμπεριφορά. Οι πόρτες άρχισαν να κλείνουν μόνες τους τη νύχτα και μια παράξενη μουσική οργάνων γέμιζε το χώρο χωρίς κάποιο ακουστικό ερέθισμα. Γεγονότα που άλλαξαν την αρχική στάση της οικογένειας να μην δοθεί για περαιτέρω αναλύσεις στους ειδικούς. Έτσι στάλθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, όπως αρχικά είχε ζητηθεί.
Τελικά, οι στρατιωτικοί επιστήμονες προς έκπληξη όλων, μετά τις αναλύσεις, διατύπωσαν πως ήταν μία απολύτως συνηθισμένη κούφια μπάλα από ανοξείδωτο χάλυβα, μάλιστα υψηλής ποιότητας (με βιομηχανικό κωδικό 431) και τίποτα παραπάνω! Αμέσως, επιστράφηκε από το Πολεμικό Ναυτικό στην οικογένεια, μιλώντας για φάρσα. Τότε ήταν που εξετάστηκε και από τον Δρ J. Allen Hynek, ένα διάσημο ουφολόγο και αστρονόμο της εποχής, για το αν η προέλευσή της ήταν τελικά από το εξωτερικό διάστημα. Για ακόμα μία φορά η μυστήρια σφαίρα δεν παρουσίασε καμία ασυνήθιστη συμπεριφορά και ο Hynek δεν μπόρεσε να πειραματιστεί με αυτή, ούτε να επιβεβαιώσει τις μαρτυρίες του κόσμου και τους αρχικούς ισχυρισμούς του Carl Willson.
Αμέσως, ο τύπος άλλαξε τη στάση του για το παράδοξο της υπόθεσης και παρουσίασε μία τελείως «φυσιολογική» ιστορία. Σε αυτή, ανέφερε ότι η σφαίρα άνηκε σε έναν καλλιτέχνη ονόματι Τζέιμς Durling Jones και προοριζόταν (ως εκκρεμές), μαζί με πολλές όμοιες από ανοξείδωτο χάλυβα, για ένα γλυπτό που έφτιαχνε το 1971. Κατά τη μεταφορά της έπεσε από την οροφή του αυτοκινήτου και βρέθηκε τρία χρόνια αργότερα στα χέρια των Betz μετά τη πυρκαγιά. Όσο για τις ιδιότητες της, θεωρήθηκαν και αυτές πιθανές παρερμηνεύσεις λογικών φαινομένων. Η παράξενη κύλιση στο έδαφος αποδόθηκε στα άνισα πατώματα του παλιού αρχοντικού της οικογένειας και οι ηχητικές απαντήσεις θεωρήθηκαν ότι ακούγονταν χάρη στα μικροσκοπικά μεταλλικά ρινίσματα που κόλλησαν στο εσωτερικό της κατά τη διάρκεια της διαδικασίας κατασκευής της.
Αν και η παραπάνω ιστορία που δόθηκε στην δημοσιότητα δεν εξηγούσε όλα τα φαινόμενα που αναφέρθηκαν τις πρώτες μέρες, θεωρήθηκε ως η αληθινή. Το θέμα έκλεισε σχετικά γρήγορα, αποφεύγοντας να αναφερθεί ακόμα ένα πιθανό σενάριο, ότι η σφαίρα πιθανότατα να αντικαταστήθηκε με ένα ακριβές αντίγραφο στην Ναυτική Βάση... (Επιμέλεια άρθρου: Harris Koutsiaftis)
COMMENTS