Αίσθηση προκαλεί το παρασκηνιακό διπλωματικό παιχνίδι που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ, με όσα διαρρέουν να έχουν ταυτοχρόνως τη μορφή και αιτημάτων που αν ικανοποιούνταν θα ήταν σημαντικότατα, εάν όμως απορριφθούν συνεπάγονται διπλωματικό κόστος γι’ αυτόν που τα απέρριψε…Του Μιχαήλ Βασιλείου
Τελευταίο επεισόδιο στο συγκεκριμένο σίριαλ που ξεκίνησε αμέσως μετά την προσπάθεια του Μπάρακ Ομπάμα να μεσολαβήσει ανάμεσα στις δυο χώρες για να πετύχει τη εκ νέου προσέγγιση, εξέλιξη που θα ήταν κομβικής σημασίας στην αμερικανική στρατηγική στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Δημοσίευμα των βρετανικών «Sunday Times» αναφέρει ότι ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Ισραήλ (θεωρούμενος και ως «γεράκι») βρίσκεται στη Τουρκία για το περίφημο θέμα των αποζημιώσεων των οικογενειών των θυμάτων του «Μαβί Μαρμαρά», μια υπόθεση που εξετάζουμε σε ξεχωριστή ανάρτηση, ωστόσο, στις αποσκευές του έχει ένα πολύ πιο προωθημένο αίτημα.
Με αντάλλαγμα την πρόσβαση σε τρία αμυντικά συστήματα τεχνολογίας αιχμής και αποτελεσματικότητας, το Ισραήλ ζητάει από την Τουρκία να επιτρέψει στη ισραηλινή Αεροπορία την πρόσβαση στην αεροπορική βάση της περιοχής Ακιντζί, το οποίο συνιστά απόπειρα αναβίωσης συμφωνίας που είχε συνομολογηθεί το 1996 ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Εδώ τα πράγματα μπερδεύονται: Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι εάν θα κατόρθωναν να ενεργοποιήσουν τη συμφωνία θα αποκτούσαν ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα σε περίπτωση επίθεσης στο Ιράν και τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Για τον λόγο αυτό προτείνουν στην Τουρκία να της δώσουν το αντιβαλλιστικό σύστημα Arrow που έχει αναπτυχθεί μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και θεωρείται ίσως το πλέον προηγμένο στον κόσμο. Εκτός αυτού, ένα οπτικό σύστημα της Elop που αναπαριστά την εικόνα που βλέπει ο χρήστης σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, μέρα ή νύχτα και σε απόσταση 60 μιλίων. Τέλος, ένα προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (EW) της ELTA.
Εάν οι Τούρκοι τα δεχτούν και αναβιώσει η συμφωνία, τότε κερδίζουν σημαντικότατα οπλικά συστήματα που θα ήταν πολύτιμα για τις απειλές που αντιμετωπίζει στο ανατολικό της μέτωπο, αλλά θα είχε εκτεθεί στα μάτια των Αράβων. Εάν απορρίψει την προσφορά, τότε θα χρεωθεί την υπονόμευση της επαναπροσέγγισης, απέναντι στις ΗΠΑ, ενώ αντιθέτως το Ισραήλ θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι έκανε ότι μπορούσε για να ικανοποιήσει τους Αμερικανούς…
Στο σημείο αυτό, εγείρεται ένα σημαντικό ζήτημα και για την ελληνική άμυνα και ασφάλεια, καθώς τα συστήματα που προσφέρουν οι Ισραηλινοί στην Τουρκία, θα μπορούσαν να στραφούν και κατά της Ελλάδας σε περίπτωση σύρραξης. Το ζήτημα πρέπει να το δει η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, εξηγώντας ότι αν και είναι αντιληπτά τα κίνητρα, θα δημιουργηθεί πρόβλημα στη χώρα μας και αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Η Ελλάδα θα πρέπει να πράξει όπως ακριβώς πράττει το Ισραήλ όταν οι ΗΠΑ αποφασίζουν να πουλήσουν κάποιο υψηλής τεχνολογίας οπλικό σύστημα σε αραβική χώρα και θεωρούν ότι επηρεάζει το ισοζύγιο ισχύος! Όχι από το ένα άκρο να φτάσουμε στο άλλο… από την απόλυτη άρνηση να «συναναστραφούμε» με τους Ισραηλινούς, να περάσουμε στο να μην αντιδρούμε σε κάτι που δυνητικά μας απειλεί, χωρίς καν να θέσουμε το θέμα!
Βέβαια, για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις, οι απαντήσεις που θα λάβουμε, ίσως περιέχουν και τα ακόλουθα: Εμείς τα προσφέραμε πρώτα σε εσάς και εσείς τα απορρίψατε… Παράδειγμα, το σύστημα αυτοπροστασίας – ηλεκτρονικού πολέμου για τα ελληνικά F-16 που συνοδευόταν από απίστευτες παραχωρήσεις και πλήρη πρόσβαση στη τεχνολογία.
«Βιομηχανικά» συμφέροντα και ο φόβος μη χαθεί η πρόσβαση σε χρυσοφόρες αγορές, οδήγησε εγχώριους «παράγοντες» (βιομηχανικούς, πολιτικούς, ακόμα κ.λπ.) να κάνουν τα πάντα ώστε να μπλοκαριστεί η συγκεκριμένη προμήθεια. Και τα ελληνικά F-16 ακόμα ψάχνουν σύστημα αυτοπροστασίας (αν και μετά από πολλά-πολλά χρόνια, κάτι κινείται.
Θα είχε ενδιαφέρον, υπό το φως των εξελίξεων των τελευταίων χρόνων, μετά το 2010 και το «Μαβί Μαρμαρά» να ασχοληθεί κανείς με τον ογκωδέστατο φάκελο με την αποκαλυπτική αλληλογραφία, ώστε να διαπιστωθεί ποιοι (πολιτικοί, βιομηχανικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι και άλλοι) από αυτούς που συνωστίζονται στις δεξιώσεις της ισραηλινής πρεσβείας και υπερθεματίζουν υπέρ των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων, είχαν σταθερή στάση, ή αυτή μεταβαλλόταν ανάλογα με το… φύσημα του ανέμου και τα ιδιωτικά συμφέροντα.
COMMENTS