Πολλά είδη «χάνονταν» προτού πέσει ο αστεροειδής.Ορισμένα είδη δεινοσαύρων πιθανώς είχαν μπει σε τροχιά εξαφάνισης πριν την μαζική εξαφάνιση τους
Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι υπεύθυνος για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων ήταν ένας μεγάλος αστεροειδής που έπεσε στη Γη επιφέροντας αλυσιδωτές επιπτώσεις που οδήγησαν στο τέλος της ύπαρξης τους στον πλανήτη. Μια νέα μελέτη υποστηρίζει ότι ο αστεροειδής (ή όποιος άλλος παράγοντας) δεν ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων αφού κάποια είδη είχαν για διαφόρους λόγους ήδη μπει σε πορεία εξαφάνισης.
Η νέα μελέτη
Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής ειδικούς του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας αποφάσισε να μελετήσει την εικόνα του Τζουράσικ Παρκ την εποχή που υπολογίζεται ότι συνέβη το καταστροφικό γεγονός που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Το τέλος των δεινοσαύρων τοποθετείται στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, πριν από 65 εκατομμύρια έτη. Οι ερευνητές εργάστηκαν λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι οι δεινόσαυροι, όπως και τα περισσότερα όντα, ήταν ενταγμένοι στη διαδικασία της φυσικής εξέλιξης. «Οι περισσότεροι έχουν μια μονολιθική άποψη για τους δεινοσαύρους, όμως οι δεινόσαυροι παρουσίαζαν τεράστια ποικιλότητα. Στην Υστερη Κρητιδική περίοδο ζούσαν εκατοντάδες είδη τα οποία διέφεραν πολύ μεταξύ τους ως προς το μέγεθος, τη μορφή αλλά και τις διατροφικές και άλλες συνήθειες. Τα διαφορετικά είδη είχαν πιθανότατα και εντελώς διαφορετική εξέλιξη το ένα από το άλλο και τα ευρήματα της έρευνας μας το δείχνουν αυτό ξεκάθαρα» αναφέρει ο Ρίτσαρντ Μπάτλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Τα ευρήματα
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις λεγόμενες «μορφολογικές ανομοιότητες» 150 ειδών από επτά μεγάλες οικογένειες δεινοσαύρων. Με τον όρο μορφολογικές ανομοιότητες οι επιστήμονες περιγράφουν τις διαφορές στην ανατομία και στη σκελετική δομή ανάμεσα στα διάφορα είδη. Η μελέτη των μορφολογικών ανομοιοτήτων των δεινοσαύρων αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη τους. Οι οικογένειες που εμφανίζουν αυξημένη μορφολογική ποικιλότητα είναι πιθανό να διέθεταν μεγαλύτερο αριθμό ειδών γεγονός το οποίο τους έδινε ένα οικολογικό πλεονέκτημα. Από την άλλη πλευρά μια οικογένεια με φθίνουσα μορφολογική ποικιλότητα είναι πιθανό να είχε επίσης φθίνουσα πορεία ύπαρξης, με αυξημένες οι πιθανότητες εξαφάνισης της σε ένα βάθος χρόνου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές οι μεγάλοι φυτοφάγοι δεινόσαυροι είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται πολύ πριν από την έλευση του καταστροφικού γεγονότος που τους εξαφάνισε τελικά όλους. Αντίθετα οι μεσαίου μεγέθους φυτοφάγοι δεινόσαυροι αλλά και οι σαρκοβόροι δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα επιβίωσης στον πλανήτη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ένας σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του κάθε είδους ήταν η περιοχή στην οποία ζούσε. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Η νέα μελέτη
Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής ειδικούς του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας αποφάσισε να μελετήσει την εικόνα του Τζουράσικ Παρκ την εποχή που υπολογίζεται ότι συνέβη το καταστροφικό γεγονός που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.
Το τέλος των δεινοσαύρων τοποθετείται στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, πριν από 65 εκατομμύρια έτη. Οι ερευνητές εργάστηκαν λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι οι δεινόσαυροι, όπως και τα περισσότερα όντα, ήταν ενταγμένοι στη διαδικασία της φυσικής εξέλιξης. «Οι περισσότεροι έχουν μια μονολιθική άποψη για τους δεινοσαύρους, όμως οι δεινόσαυροι παρουσίαζαν τεράστια ποικιλότητα. Στην Υστερη Κρητιδική περίοδο ζούσαν εκατοντάδες είδη τα οποία διέφεραν πολύ μεταξύ τους ως προς το μέγεθος, τη μορφή αλλά και τις διατροφικές και άλλες συνήθειες. Τα διαφορετικά είδη είχαν πιθανότατα και εντελώς διαφορετική εξέλιξη το ένα από το άλλο και τα ευρήματα της έρευνας μας το δείχνουν αυτό ξεκάθαρα» αναφέρει ο Ρίτσαρντ Μπάτλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Τα ευρήματα
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις λεγόμενες «μορφολογικές ανομοιότητες» 150 ειδών από επτά μεγάλες οικογένειες δεινοσαύρων. Με τον όρο μορφολογικές ανομοιότητες οι επιστήμονες περιγράφουν τις διαφορές στην ανατομία και στη σκελετική δομή ανάμεσα στα διάφορα είδη. Η μελέτη των μορφολογικών ανομοιοτήτων των δεινοσαύρων αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη τους. Οι οικογένειες που εμφανίζουν αυξημένη μορφολογική ποικιλότητα είναι πιθανό να διέθεταν μεγαλύτερο αριθμό ειδών γεγονός το οποίο τους έδινε ένα οικολογικό πλεονέκτημα. Από την άλλη πλευρά μια οικογένεια με φθίνουσα μορφολογική ποικιλότητα είναι πιθανό να είχε επίσης φθίνουσα πορεία ύπαρξης, με αυξημένες οι πιθανότητες εξαφάνισης της σε ένα βάθος χρόνου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές οι μεγάλοι φυτοφάγοι δεινόσαυροι είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται πολύ πριν από την έλευση του καταστροφικού γεγονότος που τους εξαφάνισε τελικά όλους. Αντίθετα οι μεσαίου μεγέθους φυτοφάγοι δεινόσαυροι αλλά και οι σαρκοβόροι δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα επιβίωσης στον πλανήτη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ένας σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη του κάθε είδους ήταν η περιοχή στην οποία ζούσε. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».
COMMENTS