Πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια ο πλανήτης μας είχε τελείως διαφορετική δομή, χλωρίδα και πανίδα. Οι δεινόσαυροι ήταν κυρίαρχοι του ζωικού βασιλείου. Ενας τεράστιος μετεωρίτης, με διάμετρο 10 χιλιόμετρα, συγκρούστηκε με τη Γη και πέφτοντας στην περιοχή του Μεξικού δημιούργησε έναν τεράστιο κρατήρα. Η είσοδος του μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα και η πρόσκρουσή του στη γήινη επιφάνεια συνοδεύτηκαν από εικόνες Αποκάλυψης. Τεράστια παλιρροϊκά κύματα σηκώθηκαν και η ατμόσφαιρα άρχισε να φλέγεται.
Άλλαξαν δραματικά το περιβάλλον και το κλίμα του πλανήτη μας, προκαλώντας, εκτός των άλλων απίστευτων καταστροφών, και τη βίαιη εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Αρκετές φορές κατά το απώτερο παρελθόν ιδιαίτερα μεγάλοι μετεωρίτες έχουν φτάσει στην επιφάνεια της Γης και έχουν προκαλέσει σημαντικές εκρήξεις.
Στους ιστορικούς χρόνους ελάχιστα παρόμοια γεγονότα είναι καταγεγραμμένα. Ενα πιθανό τέτοιο φαινόμενο συνέβη το 1908 στη Σιβηρία. Επίσης, στις αρχές του 2000, μια έκρηξη παρατηρήθηκε πάνω από τον Καναδά, όπου ένας μετεωρίτης διαλύθηκε αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης, το οποίο ήταν ορατό επί αρκετές ώρες.
Για να μη διαλυθεί ένας μετεωρίτης από την τριβή με την ατμόσφαιρα της Γης θα πρέπει να είναι σχετικά μεγάλου μεγέθους. Πρακτικώς η γήινη ατμόσφαιρα προστατεύει τον πλανήτη μας από την εισβολή αντικειμένων διαμέτρου έως και 50 μέτρων και έτσι τα περιστατικά προσκρούσεων είναι σχετικά σπάνια. Μια άλλη πηγή προστασίας για τη Γη είναι οι μεγάλοι πλανήτες στις εξωτερικές τροχιές του ηλιακού συστήματος, όπως ο Δίας, που με το ισχυρό πεδίο βαρύτητάς του προσελκύει τους μετεωρίτες.
Το πιο πρόσφατο γεγονός πτώσεως μεγάλου μετεωρίτη στη Γη είναι αυτό που έγινε πριν από λίγες μέρες στα Ουράλια Ορη. Από την έκρηξή του, εκτός από τις υλικές καταστροφές που προκλήθηκαν, τραυματίστηκαν πάνω από 1.500 άνθρωποι.
Μετεωρίτες όμως μεταφορικά παρατηρούνται σε όλη τη διαδρομή των ανθρώπινων κοινωνιών, αλλά και στην πολιτική. Δηλαδή άτομα που με θορυβώδη και λαμπερό τρόπο εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο σαν σωτήρες, ασχολούνται με τα κοινά, εξαγγέλλουν και υπόσχονται εφικτά και ανέφικτα, αλλά τις περισσότερες φορές εξαφανίζονται «φλεγόμενοι» σαν τους αστεροειδείς ή προσκρούουν στην επιφάνεια όχι της Γης, αλλά της κοινωνίας, προκαλώντας μικρές ή μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις και παλινωδίες.
Σε πολύ λίγες περιπτώσεις αυτή η βίαιη πρόσκρουση μπορεί μεν να προκαλεί τοπικές καταστροφές, αλλά παράλληλα μπορεί να δράσει ευνοϊκά για το μέλλον, εξαφανίζοντας «δεινοσαύρους» της παραδοσιακής πολιτικής και ανοίγοντας τον ασκό του ανέμου της ανανέωσης. Στην πατρίδα μας, από την αρχαιότητα υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων πολιτικών ανδρών. Ενα τέτοιο χαρακτηριστικό στην Αρχαία Ελλάδα είναι ο Αλκιβιάδης. Ο Θουκυδίδης επιπλήττει τον Αθηναίο πολιτικό για την πολιτική συμπεριφορά του και τα κίνητρά του.
Σύμφωνα με τον μεγάλο ιστορικό, ο Αλκιβιάδης, ο οποίος ήταν «υπερβολικά φιλόδοξος», πρότεινε την εκστρατεία στη Σικελία έτσι ώστε «να αυξήσει τον πλούτο και τη φήμη του χάρη στη νίκη του». Ο Πλούταρχος τον θεωρεί «τον λιγότερο σχολαστικό και τον πιο απρόσεκτο από όλα τα ανθρώπινα όντα». Αλλά και τις τελευταίες δεκαετίες στην πολιτική ζωή του τόπου μας υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν, τέτοιοι πολιτικοί. Σαν αστεροειδείς, με θορυβώδη τρόπο πλησίασαν τον λαό και από διάφορες θέσεις ευθύνης συνέχισαν ή συνεχίζουν να θορυβούν χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Αλλοι από αυτούς εξαφανίσθηκαν με θορυβώδη τρόπο, άλλοι παραμένουν...
Αλλά πώς, εντέλει, ο λαός θα αντιμετωπίσει αυτούς τους αστεροειδείς-πολιτικούς; Προφανώς, αναπτύσσοντας αντανακλαστικά έγκαιρου εντοπισμού τους...
[Του Χριστόδουλου Ι. Στεφανάδη, καθηγητή Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών από protothema.gr]
ΠΗΓΗ
COMMENTS