Ένας μεγάλος αριθμός μελετητών, έχει αναζητήσει εντατικά την πραγματική τοποθεσία του Κήπου της Εδέμ, από τον οποίο υποτίθεται ότι προήλθε η ανθρώπινη φυλή. Έκαναν χρήση ενδείξεων που αναφέρονται στη Γένεση, σε απόκρυφα κείμενα, σε ταξιδιωτικές διηγήσεις και σε παλαιότατες εξερευνήσεις, περιηγήσεις και χάρτες. Δεδομένου ότι, η Εδέμ θεωρούνταν πως ήταν επίγειο μέρος, κάποιο είδος μυστικού κήπου σε απρόσιτη περιοχή της Γης, από τον οποίο εξορίστηκαν οι πρώτοι άνθρωποι χάνοντας τη γαλήνια και αιώνια ζωή που απολάμβαναν εκεί.
Η εβραϊκή λέξη “Εδέμ” (Edem), φαίνεται να προέρχεται από την ακκαδική λέξη “Εντινού” που σημαίνει κλειστό επίπεδο, πεδιάδα ή στέππα. Παράλληλα, μια παρόμοια εβραϊκή λέξη, έχει την έννοια “ευχαρίστηση” ή “τέρψη” και η ελληνική μετάφραση οδήγησε στην ερμηνεία “πεδίο της τρυφής”, δηλαδή ένα ευχάριστο δενδρόφυτο καταφύγιο ή δασικός παράδεισος. Όπως περιγράφεται στη Γένεση, πιθανότατα αρχικά ήταν μια κλειστή και εύφορη όαση με πολλά δένδρα και νερά από έναν μεγάλο ποταμό. Αυτός, καθώς έβγαινε από τον Κήπο, διακλαδωνόταν σε τέσσερα μικρότερα ποτάμια Φισών, Γιών, Χιντέκελ και Ευφράτης. Άλλωστε, όπως όλα δείχνουν, η ιδέα του Κήπου της Εδέμ, φαίνεται να είχε σουμεριο-βαβυλωνιακή προέλευση.
Ένας παρόμοιος Παραδείσιος Κήπος ήταν οι Εσπερίδες των Αρχαίων Ελλήνων, ο Κήπος των Θυγατέρων της Εσπέρας, όπου υπήρχαν τα θρυλικά χρυσά μήλα. Ενώ, σύμφωνα με μια άποψη, βρισκόταν σε μια εύφορη και απομονωμένη κοιλάδα της Αρκαδίας ή ότι βρισκόταν σε ένα μυστικό νησί στη Δυτική θάλασσα. Οι Έλληνες και αργότερα οι Ρωμαίοι, εξακολουθούσαν να αναζητούν τον χαμένο Παράδεισό τους που τον αποκαλούσαν με διάφορα ονόματα, όπως Μυστικό Νήσο, Ηλύσια Πεδία και Νήσοι των Μακάρων
Υπήρξε μάλιστα μια μετέπειτα χρονική περίοδο που οι άνθρωποι πίστεψαν πραγματικά ότι είχε ανακαλυφθεί αυτός ο επίγειος παράδεισος και ότι τον είχαν επισκεφθεί αρκετοί εξερευνητές, ενώ υπήρχε πλέον η δυνατότητα να τοποθετηθεί πάνω στο χάρτη. Ένας από αυτούς λέγεται ότι υπήρξε και ο ίδιος ο Χριστόφορος Κολόμβος που μέσα στις θαλάσσιες αναζητήσεις του συμπεριλαμβανόταν και η εύρεσή του. Ωστόσο, πολλοί ήταν εκείνοι οι λόγιοι και εξερευνητές που τον τοποθετούσαν στην Ανατολική Ασία, στη χώρα της Ινδίας. Επιπλέον, με βάση τις ενέργειες ορισμένων φημισμένων ερευνητών, ενδέχεται να εντοπίζεται στην Κεϋλάνη, σημερινή Σρι-Λάνκα, σε κάποια απρόσιτη περιοχή της.
Στους τελευταίους αιώνες, δεν εντοπίζονται συγκεκριμένες θεωρίες για την τοποθεσία του Παραδείσου, αν και υπήρχαν αρκετά έργα που την συζητούν. Σταδιακά, τα έργα και οι σχετικοί χάρτες αρχίζουν να λιγοστεύουν και να χάνονται από την κοινή, επικριτική θέα. Διότι, τότε εμφανίζεται η θεώρηση ότι ο Παράδεισος είναι ένα ιδεατό μέρος στον ουρανό και όχι πλέον στη Γη. Ενώ, σχεδόν κανείς δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι για τόσους αιώνες υπήρχε η λεπτομερής γνώση πως ήταν επίγειος. Τελειώνοντας, στα Χριστιανικά Ευαγγέλια, ο Χριστός αναφέρεται συνεχώς στη “Βασιλεία των Ουρανών” ως τόπο κατεύθυνσης των λυτρωμένων ψυχών και όχι στον “Παράδεισο”.
Αν σας άρεσε το θέμα κάντε ένα "Like" και κοινοποιήστε το στους Φίλους σας...! ΠΗΓΗ
COMMENTS