Η Πεδιάδα με τα Βάζα - The Plain of Jars

Η Πεδιάδα με τα Βάζα - The Plain of Jars
Χιλιάδες τεράστια γιγάντια πέτρινα βάζα διάσπαρτα πάνω στην πεδιάδα της Xien Khouang στο Λάος, αποτελούν μία από τις πιο παράξενες και αινιγματικές αρχαιολογικές συλλογές στον κόσμο.

Συχνά αναφέρεται ως το Stonehenge της Νοτιοανατολικής Ασίας, ή η Πεδιάδα με τα Βάζα που ποτέ δεν παύει να συναρπάζει αρχαιολόγους και επιστήμονες από την ανακάλυψή του το 1930.

Η Πεδιάδα των Βάζων είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια του κόσμου, μας λέει ο Δρ Dougald O'Reilly από την Σχολή Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας στην Αυστραλία.

Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι τα βάζα χρησιμοποιήθηκαν 1500 έως 2000 έτη π.Χ., σε ένα αρχαίο Νοτιοανατολικό σημείο από την Ασιατική φυλή, της οποίας πολιτισμός της μας είναι τώρα συνολικά άγνωστος. Το μεγαλύτερο μέρος του ανασκαμμένου υλικού έχει χρονολογηθεί περίπου το 500 π.Χ. Οι ανθρωπολόγοι και οι αρχαιολόγοι έχουν θεωρητικολογήσει ότι τα βάζα μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί ως νεκρικά δοχεία ή ίσως αποθήκευση για τα τρόφιμα.

Οι Λαοτιανοί με ιστορίες τους και μύθους υποστηρίζουν ότι υπήρξε μια φυλή γιγάντων που κατοίκησαν κάποτε στην περιοχή. Ο τοπικός μύθος λέει για έναν αρχαίο βασιλιά αποκαλούμενο Khun Cheung, ο οποίος πάλεψε με κάποιον από τους γίγαντες και τον νίκησε, και δημιούργησε υποθετικά τα βάζα για να παρασκευάσει και να αποθηκεύσει τα τεράστια ποσά από το κρασί και το ρύζι της φυλής του για να γιορτάσει τη νίκη του.

Ο πρώτος δυτικός στην έρευνα, και μελέτη που καταχωρεί την πεδιάδα των βάζων ήταν η Γάλλος αρχαιολόγος, Colani τη δεκαετία του '30. Ανάσκαψε την περιοχή των βάζων με την ομάδα της και βρήκε επίσης μια κοντινή σπηλιά με ανθρώπινα υπολείμματα, συμπεριλαμβανομένων από κόκκαλα και τέφρα. Η εργασία της είναι ακόμα η περιεκτικότερη αν και έχουν υπάρξει και άλλες ανασκαφές.

Υπάρχει συνολικός αριθμός περισσότερων από 60 περιοχών, πέρα από ολόκληρη την πεδιάδα των βάζων στην περιοχή Xieng Khouang. Κυμαίνονται από το Οροπέδιο Khorat της Ταϊλάνδης στο νότο, μέσω Λάος και λόφους του βόρειου Cachar στη βόρειο Ινδία. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει και παρόμοιους ενταφιασμούς στην Ινδία. Τα βάζα εμφανίζονται να τοποθετούνται σε μια γραμμική πορεία που ήταν πιθανώς ένας εμπορικός δρόμος.

Τα βάζα αποτελούνται από τον ιζηματώδη βράχο, συνήθως ψαμμίτη, αλλά και γρανίτη, ή με αποθέματα ασβεστίου. Είναι γωνιακοί ή στρογγυλοί και μερικοί έχουν τους δίσκους που θα μπορούσαν να είναι καπάκια. Ζυγίσουν μέχρι 14 τόνους ενώ έχουν ύψος από 3 έως 10 πόδια (1-3 μέτρα).

Μια άλλη εξήγηση για τη χρήση των βάζων είναι για τη συλλογή υδάτων για τους ταξιδιώτες όπου η βροχή μπορεί να ήταν μόνο εποχιακή και όχι εύκολα διαθέσιμη. Τα ύδατα θα μπορούσαν έπειτα να βραστούν ακόμα κι αν ήταν στάσιμα, και να γίνουν πόσιμα και πάλι, μια πρακτική που γίνεται κατανοητή πολύ στην ανατολική Ευρασία.

Η πεδιάδα των βάζων παραμένει μια από τις πιο επικίνδυνες αρχαιολογικές περιοχές στον κόσμο. Τραυματισμοί εξαιτίας άσκαστων βομβών ακόμα και κάθε εβδομάδα. Οι επισκέπτες μπορούν ακίνδυνα να επισκεφτούν μόνο τρεις περιοχές, οριζόμενες ως περιοχές βάζων, 1, 2 και 3 και πρέπει να ακολουθήσουν τα σημάδια που προειδοποιούν ακόμα για τις μη εκρυχθείσες βόμβες που πολλοί τα αγνοούν.

πηγη