Τα μυστηριώδη φώτα στον ουρανό της Νεβάδας και οι "ιπτάμενοι δίσκοι" που πηγαινοέρχονταν στη θρυλική "Περιοχή 51", στην πραγματικότητα δεν ήταν, παρά τα κατασκοπευτικά σκάφη U-2 που δοκιμάζονταν σε αυτήν την απόρρητη βάση, όπως αποκαλύπτεται σε έκθεση της CIA που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Με την έκθεση αυτή, η αμερικανική κυβέρνηση επιβεβαιώνει ξανά την ύπαρξη της "Περιοχής 51" στη Νεβάδα, αλλά δεν κάνει ούτε νύξη για "μικρά πράσινα ανθρωπάκια" ή εξωγήινα σκάφη.
Μετά από πολλές δεκαετίες απόκρυψης και παραπληροφόρησης, με τις θεωρίες συνωμοσίας περί εξωγήινων και πειραμάτων να οργιάζουν, η CIA σήκωσε το πέπλο της σιωπής, ανταποκρινόμενη στο αίτημα του Πανεπιστημίου περί δημοσιοποίησης των δημοσίων εγγράφων.
Στην επίσημη έκθεση για την ιστορία του προγράμματος U-2, κατά την περίοδο 1954-74, που συνέταξαν δύο ιστορικοί της CIA, αποκαλύπτεται ότι η "Περιοχή 51", μία απομονωμένη βάση περίπου 130 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Λας Βέγκας, χρησιμοποιήθηκε για τις δοκιμές των περίφημων κατασκοπευτικών αεροσκαφών του Ψυχρού Πολέμου.
Στις 400 σελίδες της έκθεσης δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά ούτε μία λέξη για τον "εξωγήινο του Ρόσγουελ", ο ιπτάμενος δίσκος του οποίου υποτίθεται ότι συνετρίβη στο Νέο Μεξικό το 1947 και, σύμφωνα με το θρύλο, μεταφέρθηκε, στη συνέχεια και μελετήθηκε επισταμένως στη "Ζώνη 51".
Αντιθέτως, σε αυτή την περιοχή της ερήμου Μοχάβε, μήκους περίπου 20 χιλιομέτρων, δημιουργήθηκε το αεροπλάνο του Γκάρι Πάουερς, του πιλότου που καταρρίφθηκε, ενώ πραγματοποιούσε επιχείρηση στην πρώην Σοβιετική Ένωση το 1960.
Στο Κεφάλαιο 2 της ιστορίας της CIA αναφέρεται πως ο Ρίτσαρντ Μπίσελ, ένας αξιωματικός της υπηρεσίας που επέβλεπε την εξέλιξη του U-2 από την εταιρεία Lockheed, εντόπισε την περιοχή, κατά τη διάρκεια μίας πτήσης πάνω από τη Νεβάδα τον Απρίλιο του 1955. Ο Μπίσελ συνοδευόταν από έναν αξιωματικό της πολεμικής αεροπορίας και δύο άλλα άτομα. Οι τέσσερις άνδρες προσγείωσαν το αεροσκάφος τους κοντά σε έναν παλιό, εγκαταλειμμένο διάδρομο προσγείωσης στην άκρη μίας αλυκής γνωστής με το όνομα Γκρουμ Λέικ. Όλοι συμφώνησαν ότι η περιοχή αυτή ήταν ιδανική για τις δοκιμές των κατασκοπευτικών αεροσκαφών και την εκπαίδευση των πιλότων. Έτσι, ο Μπίσελ ζήτησε από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (AEC) να προσθέσει την περιοχή στα περιουσιακά της στοιχεία, καθώς εκεί κοντά βρισκόταν και το Πεδίο Δοκιμών της Νεβάδας. Τόσο ο τότε πρόεδρος της AEC Λιούις Στράους όσο και ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ συμφώνησαν πρόθυμα στο αίτημα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η CIA παραδέχεται την ύπαρξη της "Περιοχής 51". Σε ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα, τον Οκτώβριο του 2012, ένα υπόμνημα του 1967 γραμμένο από τον τότε διευθυντή της υπηρεσίας Ρίτσαρντ Χελμς, αναφέρεται στην ανάπτυξη, από την "Περιοχή 51", τριών κατασκοπευτικών αεροσκαφών στην Ιαπωνία που θα πραγματοποιούσαν αποστολές στο Βιετνάμ.
Από την έναρξη των δοκιμαστικών πτήσεων και της εκπαίδευσης των πιλότων, τον Ιούλιο του 1955, το γεγονός ότι τα U-2 πετούσαν σε πολύ μεγάλο ύψος οδήγησε σε μία σειρά αναφορών περί "αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα". Σε μία εποχή που τα εμπορικά αεροσκάφη πετούσαν στα 3.000-6.000 μέτρα, τα U-2 έφταναν στα 20.000 μέτρα.
"Αναφορές σε ΑΤΙΑ γίνονταν συχνά αργά το απόγευμα από πιλότους εμπορικών αεροσκαφών που πετούσαν από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Καθώς ο ήλιος βρισκόταν χαμηλά στον ορίζοντα και τα U-2 πετούσαν από πάνω σε μεγάλο υψόμετρο, στους πιλότους των εμπορικών αεροσκαφών, 12.000 μέτρα χαμηλότερα, έμοιαζαν σαν φλεγόμενα αντικείμενα. Το ίδιο φαινόμενο μπορούσε να παρατηρήσει κανείς και από το έδαφος.
Επειδή το πρόγραμμα U-2 ήταν άκρως απόρρητο, οι αξιωματικοί της αεροπορίας που ερευνούσαν τις αναφορές περί ΑΤΙΑ, "δεν μπορούσαν να πουν την αλήθεια σε αυτούς που ρωτούσαν" για τα φαινόμενα αυτά, σημειώνουν οι δύο ιστορικοί.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
COMMENTS