ΟΡΙΣΜΟΣ ΦΥΛΑΧΤΟΥ
Το φυλαχτό είναι ένα από τα μαγικά μέσα, με τα οποία επιδιώκεται η αποτροπή, προληπτικά, κακού είτε η επίτευξη “αγαθού” και ευδαιμονίας. Τα φυλαχτά περιέχουν ή σχηματίζονται από ένα πλήθος αντικειμένων, υλικών κ.λ.π.( τίμιο ξύλο, δόντια, κόκαλα ή μάτια λύκου, κοκαλάκι νυχτερίδας, κεφάλι ή γλώσσα οχιάς, ξόρκια γραμμένα, σκόρδο, αλάτι, λιβάνι, σκοινί κ.λ.π.). Σε πολλά από τα στοιχεία αυτά είναι δυνατόν να διαγνωστεί εύκολα η συνειρμική «λογική» που τα συνδέει προς την έννοια της προφύλαξης. Άλλων είναι ευνόητη η προστατευτική ιδιότητα ή η παραδοσιακά καθιερωμένη αποτρεπτική ή ευεργετική δράση.
Για τον πρωτόγονο άνθρωπο, ο κόσμος ήταν εξαιρετικά γεμάτος ζωή. Το κάθε πράγμα είχε μια δύναμη φυσική και ζωντανή, αόρατη στο ανθρώπινο μάτι. Αυτή η δύναμη είναι η ισχύς, η χάρη στην οποία λειτουργεί η μαγεία. Η δύναμη που περιέχεται σε οποιοδήποτε πράγμα μπορεί να ενισχυθεί με ορισμένες λέξεις ή τελετουργίες. Μερικά πράγματα περιέχουν από τη φύση τους περισσότερη δύναμη από άλλα: γι΄ αυτό κατέληξαν να χρησιμοποιηθούν σαν φυλαχτά. Τα φυσικά φυλαχτά ήταν φτιαγμένα από λογής υλικά : χόρτα, πέτρες ή ξεραμένες πυγολαμπίδες. Προτιμούνταν γιατί είχαν ασυνήθιστο σχήμα ή χρώμα (π.χ. οι τρύπιες πέτρες ή γυαλιστερές πέτρες), ή επειδή προέρχονταν από ένα ζώο του οποίου ο άνθρωπος επιθυμούσε να μιμηθεί τα χαρακτηριστικά. Τα τμήματα του σώματος με τα οποία τα ζώα σκότωναν τη λεία τους, θεωρούνταν ιδιαίτερα ισχυρά μαντικά αντικείμενα.
Εκτός από το να βρει φυσικά αντικείμενα προικισμένα με δύναμη, ο άνθρωπος άρχισε να κατασκευάζει ο ίδιος φυλαχτά. Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν φυλαχτά από ανθεκτικά υλικά, αλλά οι άλλοι πολιτισμοί τους ακολούθησαν πολύ γρήγορα σ΄ αυτό το δρόμο. Οι πιο συνηθισμένες μορφές τεχνητών φυλαχτών παριστάνονταν από μικρά ομοιώματα ζώων και μενταγιόν ή περίαπτα που περιείχαν ιερές επιγραφές. Συνήθως τα φυλαχτά είναι γραφικές παραστάσεις θεϊκών δυνάμεων ή συμβολικών σημείων. Τα πιο αρχαία φυλαχτά, γενικά, εκφράζανε θρησκευτικές αρχές με γραφικές συμβολικές μορφές. Όχι μόνο απορροφούσαν τις τοπικές θεότητες, αλλά ενσωμάτωναν και επικαλούνταν τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό των θεών, άσχετα αν ανάμεσά τους υπήρχαν ή δεν υπήρχαν δεσμοί.
Κατηγορίες φυλαχτών
Πρακτικά, τα φυλαχτά μπορούν να διαιρεθούν σε δυο κατηγορίες : τα προσωπικά ή ατομικά και τα γενικά. Το προσωπικό φυλαχτό είναι εκείνο που προστατεύει τον άνθρωπο από τις αρρώστιες, δυναμώνει μέσα του τη δύναμη και τη δραστηριότητα και τον υπερασπίζει από ορισμένους κινδύνους, όπως τις επιδημίες και τους κεραυνούς. Έπρεπε να τα φορούν σε απευθείας επαφή με το δέρμα ή με το ειδικό μέρος που έπρεπε να προστατέψουν. Τα γενικά φυλαχτά ενεργούν σε μια ευρύτερη σφαίρα επιρροής και έχουν το σκοπό να προστατέψουν πόλεις, σπίτια κ.λ.π. Οι πιο αρχαίοι πολιτισμοί έφτιαχναν φυλαχτά με τεράστια σφαίρα επιρροής που τοποθετούνταν στα τείχη των πόλεων.
Τα φυλαχτά μπορούν να πάρουν τη δύναμή τους από το γεγονός ότι κατασκευάστηκαν από ένα κατάλληλο υλικό, με τελετουργικό τρόπο, σε μια στιγμή που οι πλανητικές επιδράσεις είναι ευνοϊκές. Η δύναμή τους προέρχεται κι από κάποιον δεσμό με τις φυσικές δυνάμεις ή με τις θρησκευτικές συσχετίσεις.
Τις περισσότερες φορές τα φυλαχτά γίνονται σύμφωνα με τις αρχές της μεταδοτικής ή συμπαθητικής μαγείας. Η συμπαθητική μαγεία λειτουργεί σύμφωνα με το νόμο των Αντιστοιχιών και της ομοιοπάθειας. Δηλαδή το όμοιο γιατρεύει το όμοιο και τα ίδια πράγματα προκαλούν ίδια αποτελέσματα. Η πίστη σ’ αυτό το νόμο κάνει τους Τυρολέζους κυνηγούς να φορούν φτερά αετού για να αποκτήσουν την οξύτατη όραση αυτού του αρπακτικού και σε άλλες κοινωνίες χρησιμοποιούνται π.χ. πράσινες πέτρες (το χρώμα της βλάστησης) σα φυλαχτά της γονιμότητας. Εξάλλου, ο Νόμος των Αντιστοιχιών ισχυρίζεται πως κάθε συγκέντρωση αιτίας και αποτελέσματος στη γη είναι μια αντανάκλαση των Αληθινών Διεργασιών. Ορισμένα φυσικά αντικείμενα και ορισμένα σύμβολα είναι αναπαραστάσεις πνευματικών αληθειών. Τέτοια σύμβολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φέρουν ορισμένα αποτελέσματα στο κοσμικό επίπεδο. Σ’ αυτήν την κατηγορία παίρνουν πάλι μέρος τα ονόματα και οι σφραγίδες των θεών και των πνευμάτων. Το όνομα του θεού περιέχει την ουσία και τη δύναμη της ύπαρξής του και ένα φυλαχτό που έχει γραμμένο πάνω του αυτό το όνομα φέρνει εκείνον που το φοράει σε άμεση επαφή με τη δύναμη της θεότητας και του επιτρέπει να την επικαλείται. Η μεταδοτική μαγεία λειτουργεί με βάση την αρχή σύμφωνα με την οποία τα πράγματα που μια φορά βρέθηκαν σε επαφή διατηρούν μεταξύ τους έναν μαγικό δεσμό. Χρησιμοποιούνταν γι’ αυτόν το σκοπό αντικείμενα όπως είδη ντυσίματος, μπούκλες μαλλιών κι αποκόμματα νυχιών. Έτσι, επιδρώντας σε ένα τμήμα, επιδρούμε στο σύνολο.
Χρήση των φυλαχτών
Η Χρήση των φυλαχτών είναι γενική. Όχι μόνο ο πρωτόγονος άνθρωπος βασιζόταν πολύ σ’ αυτά : ήταν απαραίτητα ακόμα και για πολλούς θεούς. Οι αιγύπτιοι θεοί συχνά παριστάνονται να φορούν ή να κρατούν φυλαχτά και η βαβυλωνιακή θεογονία ήταν άμεσα επηρεασμένη από τη δύναμη του φυλαχτού του ανώτατου θεού, του Μαρδούκ. Η Τιαμάτ, η Μητέρα των Θεών, είχε τεράστιες μαγικές δυνάμεις και τις εξασκούσε με τη μεσολάβηση ενός φυλαχτού. Αυτή νικήθηκε από τον Μαρδούκ που είχε πιο δυνατά φυλαχτά, και συγκεκριμένα με μια πέτρα σε σχήμα ματιού και ένα δεμάτι χόρτα που έσφιγγε στο χέρι του.
Επειδή η ζωή ήταν πολύ δύσκολη, είναι φυσικό ο πρωτόγονος άνθρωπος να έριχνε σε έναν άλλον την ευθύνη των συμφορών του και να αναζητούσε κάποιο μέσο για να προστατευθεί. Ωστόσο, αν η δημιουργία των φυλαχτών ήταν μόνο το αποτέλεσμα της λίγο εξελιγμένης φαντασίας του πρωτόγονου πνεύματος, αυτά τα αντικείμενα δεν θα είχαν τόση διάδοση ακόμα και στις μέρες μας. Θα είχαν πέσει σε αχρηστία αν δεν είχαν φαινομενικά τουλάχιστον προκαλέσει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Είναι πανάρχαια η πίστη ότι ένα άτομο, αν ξέρει τι να κάνει μπορεί να κινητοποιήσει μυστηριακές δυνάμεις, ικανές να προσανατολίσουν και να υποτάξουν τη θέληση ή τα αισθήματα ενός άλλου ή να προικίσει τον εαυτό του με ιδιότητες που αλλιώς δεν θα τις είχε. Αυτές οι δυνάμεις δραστηριοποιούνται με ορισμένα κατάλληλα λόγια, με ορισμένες τελετουργίες και με τη χρήση αντικειμένων φορτισμένων με μαγικές ιδιότητες. Μερικοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια απόκρυφη διανοητική δύναμη που εκπέμπεται από την ανθρώπινη θέληση σε ένα κατάλληλο μέσο. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα φυλαχτά αποκτούν τη δύναμή τους συσσωρεύοντας αυτή τη διανοητική ενέργεια.
Οι καθολικοί και οι βουδιστές αποδίδουν θαύματα στα κειμήλια των αγίων τους. Ίσως η δύναμη του φυλαχτού να μην είναι παρά η μεγάλη ως τώρα απροσμέτρητη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος που διεγείρεται από ένα κατάλληλο σύμβολο.
Ο τρόπος κατασκευής του φυλαχτού γίνεται μια τελετουργία που έχει μια πολύ μεγάλη σημασία και δίνει στο αντικείμενο τη μαγική του δύναμη.
ΤΑΛΙΣΜΑΝ
Το τάλισμαν είναι μια άλλη ονομασία για το φυλαχτό, δηλαδή για το υλικό αντικείμενο, η ύλη και η μορφή του οποίου παρασκευάζονται τελετουργικά και σύμφωνα με το νόμο των συμβολικών αντιστοιχιών σε συνδυασμό με τη μαγική δράση, με την οποία αποσκοπείτε να φορτιστεί και με το σκοπό για τον οποίον θα το χρησιμοποιήσει ο κάτοχός του. Κατά κανόνα τοποθετείται κοντά στον χώρο τον οποίο πρέπει να επηρεάσει η αγαθοποιός του δύναμη, π.χ. στο σώμα, στον αγρό, στη στέγη ενός σπιτιού.
Τάλισμαν ,λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί οποιοδήποτε αντικείμενο ιερό ή βέβηλο, χαραγμένο ενδόμυχα με κατάλληλες επιγραφές και σύμβολα, αφόρτιστο ή καθιερωμένο με ειδική τελετουργική μαγεία ή διαλογισμό. Κύρια λειτουργία του είναι να ασκεί μια αυθυποβλητική επίδραση σε αυτόν που το φορά. Κατασκευάζεται για να εξυπηρετεί κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, δηλαδή για να φέρνει καλοτυχία σε κάποιον τομέα της ζωής ή για την επίτευξη κάποιου σαφώς καθορισμένου στόχου. Η Ε. Π. ΜΠ., μας λεει για το Τάλισμαν: Τάλισμαν, προέρχεται από την αραβική λέξη Tilism ή tilsam, μια «μαγική» εικόνα. Ένα αντικείμενο από πέτρα, μέταλλο ή ιερό ξύλο συχνά ένα κομμάτι περγαμηνής γεμάτο με γράμματα και εικόνες χαραγμένα κάτω από ορισμένες πλανητικές επιρροές σε μαγικές φόρμουλες, το οποίο δίνεται από κάποιον που γνωρίζει καλά τις απόκρυφες επιστήμες σ΄ έναν αδαή, είτε με σκοπό να τον προστατεύσει από το κακό ή για την εκπλήρωση επιθυμιών του. Όμως, η μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα των τάλισμαν βρίσκεται στην πίστη του κατόχου τους. Όχι εξαιτίας της ευπιστίας του ή επειδή δε διαθέτουν καμία δύναμη, αλλά επειδή η πίστη είναι μια δημιουργική δύναμη. Και συνεπώς – χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο πιστός – ενισχύει εκατό φορές τη δύναμη που μεταδόθηκε αρχικώς στο τάλισμαν από τον κατασκευαστή του».
Για να εκφραστεί και να χαρακτηριστεί με ακρίβεια η δυναμική επίδραση για την οποία κατασκευάζεται κάποιο τάλισμαν, χρησιμοποιούνται σύμβολα με μεγάλη ποικιλία και από κάθε δυνατή πηγή. Τα πιο κοινά είναι τα πλανητικά και τα ζωδιακά.
Με λίγη μόνο φαντασία κάθε συμβατικό σύμβολο μπορεί να μετατραπεί σε διάφορα σχέδια, εμβλήματα κ.λ.π. Με τη βοήθεια και μόνο τέτοιων συμβόλων, μπορεί να κατασκευαστεί ένα όμορφο και αποτελεσματικό τάλισμαν. Παλαιότερα τη βάση για το σχεδιασμό των περισσότερων τάλισμαν αποτελούσαν τα 12 σύμβολα του ζωδιακού ή οι επτά μέχρι τότε γνωστοί πλανήτες. Κάθε σκοπός κατασκευής των τάλισμαν αναγόταν στη βασική πλανητική επτάδα.
Προσωπική κατασκευή των τάλισμαν.
Τα τάλισμαν που κατασκευάζονται με την προσωπική έμπνευση του μαθητή, ενώ μπορεί να μην είναι τόσο κομψά ούτε και να έχουν την παραδοσιακή ακρίβεια, εντούτοις είναι πιο σημαντικά και αποτελεσματικά για τον ίδιο. Η ίδια και μόνο η προσπάθειά του να συλλέξει τα κατάλληλα σύμβολα και να τα σχεδιάσει, θα φορτίσει το τάλισμαν με τέτοια ενέργεια και δύναμη, που θα επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα μαγικά τετράγωνα των πλανητών αποτελούν ένα σπουδαίο τομέα της επιστήμης κατασκευής των τάλισμαν. Σε κάθε πλανήτη αντιστοιχεί αρχικά ο αριθμός της Σεφίρα στην οποία αντιστοιχεί και μετά οι άλλοι αριθμοί, που παράγονται από το άθροισμα των οριζόντιων και κάθετων σειρών του τετραγώνου.
Η αλλαγή της αριθμητικής αξίας.
Κάθε όνομα λειτουργεί σαν μια ομάδα κυμάτων ή κραδασμών, που αλλάζει σαν να διατρέχουμε μια πλατιά ζώνη συχνοτήτων ραδιοφώνου. Η συχνότητα ή το τετράγωνο που θα διαλέξουμε εξαρτάται αποκλειστικά από τη λειτουργία που επιθυμούμε να ενεργοποιήσουμε. Εδώ, είναι που χρειάζεται μια μικρή κατανόηση των βασικών εννοιών των πλανητών στην παραδοσιακή αστρολογία.
Στην πραγματικότητα δεν έχει ουσιαστική σημασία αν χρησιμοποιεί κανείς το παραδοσιακό σύστημα της Εβραϊκής αριθμολογίας ή το σύγχρονο Πυθαγόρειο σύστημα αριθμολογίας. Το μόνο κριτήριο είναι η συνέπεια που δείχνει κανείς απέναντι στο αυστηρά που προτιμά.
Στη δυτική αριθμολογία τα γράμματα αξιολογούνται ως εξής:
1 2 3 4 5 6 7 8 9
A B C D E F G H I
J K L M N O P Q R
S T U V W X Y Z
Τα ελληνικά γράμματα αξιολογούνται σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα:
1 2 3 4 5 6 7 8 9
Α Β Γ Δ Ε - Ζ Η Θ
10 20 30 40 50 60 70 80 90
Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π -
100 200 300 400 500 600 700 800 900
Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω -
Πως ξεπερνιούνται οι δυσάρεστες όψεις.
Για να αντισταθμιστούν οι δυσάρεστες όψεις των πλανητών, θα μπορούσε να κατασκευαστεί κάποιο σχετικό τάλισμαν.
Σαν πρώτο βήμα για την κατασκευή ενός τέτοιου τάλισμαν, είναι να συλλεχθούν όλα τα διαθέσιμα σύμβολα που αναφέρονται στον συγκεκριμένο πλανήτη. Το αστρολογικό σύμβολο, τα γεωμαντικά και γεωμετρικά σύμβολα, το Εβραϊκό γράμμα, τα κατάλληλα θεία ονόματα από την αντίστοιχη Σεφίρα του Δέντρου της ζωής κ.λ.π.
Μετά τη συλλογή τους είναι απαραίτητο να βρεθεί κάποια φράση από τη Βίβλο ή άλλο ιερό κείμενο που να συμπυκνώνει την ιδέα που μας ενδιαφέρει.
Η προσπάθεια και μόνο της αυτοσυγκέντρωσης που απαιτείται για να χαρακτεί ή να ζωγραφιστεί το τάλισμαν, οδηγεί αποτελεσματικά στην αντιστάθμιση των ανεπιθύμητων όψεων του συγκεκριμένου πλανήτη. Αλλά και ο διαλογισμός πάνω στις ατελείωτες σχεδόν έννοιες των συμβόλων του συγκεκριμένου πλανήτη βοηθά πολύ να εμφυτευτούν στον ψυχικό μας κόσμο οι επιθυμητές πνευματικές ουσίες. Τέλος θα πρέπει να επιχειρηθεί κάποια μορφή τελετουργικής καθιέρωσης, μετά από την οποία το τάλισμαν τυλίγεται σε λουλακί μεταξωτή θήκη, ώστε ο ενδιαφερόμενος να το φέρει συνεχώς μαζί του.
Οι επτά αρχαίοι πλανήτες.
Κάθε μαθητής θα έπρεπε να διαλογιστεί σοβαρά πάνω στη σκοπιμότητα της κατασκευής ενός τάλισμαν για κάθε έναν από τους επτά αρχαίους πλανήτες, ώστε να φέρει επάνω του κι ένα διαφορετικό για κάθε μέρα της εβδομάδας. Με αυτόν τον τρόπο, η ημερήσια χρήση του κατάλληλου τάλισμαν μπορεί να βοηθήσει στην εξομάλυνση μερικών αστρολογικών ανισορροπιών του ωροσκοπίου του και στη συγκρότηση της προσωπικότητάς του.
Τα πλανητικά τάλισμαν επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα, με πολύ λιγότερη προσπάθεια και κόπο για την κατασκευή τους.
Λέξεις δύναμης.
Στο κυκλικό περιθώριο των τάλισμαν που απεικονίζονται σε διάφορα βιβλία, θα παρατηρήσουμε χαραγμένες αρκετές λέξεις και φράσεις. Αυτές είναι κατά κανόνα βιβλικά ονόματα του θεού, καθώς και ονόματα αρχαγγέλων, πνευμάτων και διανοιών. Παραδοσιακοί πίνακες που περιέχουν αυτές τις Ιεραρχίες έχουν διασωθεί από πηγές.
Για την επικύρωση και την ισχυροποίηση των τάλισμαν χρησιμοποιούνται πολλές φράσεις και προτάσεις από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Φυσικά θα πρέπει κανείς να είναι οικείος με τα κείμενα της Βίβλου, για να γνωρίζει που πρέπει να ψάξει να βρει την κατάλληλη φράση για κάθε περίπτωση. Αν όμως κάποιος γνωρίζει το Κοράνι, τη Μπαγκαβάτ Γκίτα, τη Βίβλο των Μορμόνων ή ακόμη τον Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν ή τρέφει βαθιά εκτίμηση για κάποια κείμενα του Δάντη κ.,λ.π., δεν υπάρχει κανένας κατανοητός λόγος για τον οποίον δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει αυτά αντί για κάποια άλλα.
Η μόνη απαίτηση είναι η συναισθηματική φόρτιση του σπουδαστή με τη συγκεκριμένη φράση ή πρόταση που χρησιμοποιεί. Ο ενθουσιασμός ή η θεϊκή τρελά είναι ο κύριος δημιουργικός παράγοντας.
Παραδοσιακά οι φράσεις ήταν σε Εβραϊκή γραφή. Ορισμένοι όμως άρχισαν να χρησιμοποιούν τα Λατινικά.
Τα τάλισμαν των πέντε στοιχείων.
Εκτός από τους επτά παραδοσιακούς πλανήτες, υπάρχει και μια απλούστερη κατάταξη : αυτή των πέντε αρχαίων Στοιχείων – της Γης, του Αέρα, του Νερού, της Φωτιάς και του Αιθέρα ή Πεμπτουσίας. Τα πέντε αυτά στοιχεία αποτελούν ένα σύνολο βασικών εννοιών στις οποίες μπορεί να αναχθεί κάθε σκοπός κατασκευής ενός τάλισμαν.
Οι μαντικές τους σημασίες, όπως δίνονται στις κάρτες ταρώ μπορούν να αποτελέσουν την εξής βάση:
Γη: Εργασιακές δραστηριότητες, χρήματα, απασχόληση, πρακτικές υποθέσεις, κ.λ.π.
Αέρας: Υγεία, αδιαθεσία, φιλονικίες, μπελάδες, κ.λ.π.
Νερό: Ευχαρίστηση, γάμος, ευφορία, ευτυχία, διασκεδάσεις, κ.λ.π.
Φωτιά: Ισχύς, κυριαρχία, εξουσία, κύρος, κ.λ.π
Αιθέρας: Οποιοδήποτε πνευματικό θέμα.
Τα σύμβολα που αντιστοιχούν σε αυτά τα πέντε στοιχεία με βάση το Ταττβικό σύστημα της Ανατολής, είναι:
Γη: ένα κίτρινο τετράγωνο.
Αέρας : ένας γαλάζιος κύκλος.
Νερό: μια ασημένια ημισέληνος.
Φωτιά: ένα κόκκινο τρίγωνο.
Αιθέρας: ένα μαύρο αυγό.
Φόρτιση των τάλισμαν.
Ακόμα και ο μηχανικός σχεδιασμός του τάλισμαν, αν γίνει με συγκέντρωση και αρτιότητα, το φορτίζει με αρκετή δύναμη. Η ποσότητα της ενέργειας εξαρτάται αποκλειστικά από το ταλέντο και το επίπεδο του σπουδαστή. Εάν έχει την απαραίτητη γνώση, το τάλισμαν μπορεί ήδη να φορτισθεί ή να καθαγιαστεί κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του.
Η μαγική όψη είναι ότι το τάλισμαν από μόνο του δεν είναι παρά ένα νεκρό και αδρανές αντικείμενο. Μπορεί να παρομοιαστεί με έναν υποψήφιο στη μύηση. Από μόνος του δε μπορεί να κάνει τίποτα. Έχει προσπαθήσει να ενεργοποιηθεί με τις δικές του δυνάμεις, αλλά μάταια. Τώρα, η διαδικασία της μύησης, τελούμενη από έμπειρους τελετουργούς, θα αναλάβει να του ανοίξει τα κανάλια διόδου των ανώτερων δυνάμεων.
Η ίδια ακριβώς αντιστοιχία υπάρχει και στην περίπτωση του τάλισμαν. Πρέπει να ενεργοποιηθεί από δυνάμεις των ανώτερων πεδίων.
Υπάρχουν τουλάχιστον δυο διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα της καθιέρωσης ή φόρτισης των τάλισμαν με έναν συγκεκριμένο τύπο ενέργειας. Η πρώτη μέθοδος βασίζεται σε κάποιο είδος διαλογισμού, ενώ η δεύτερη είναι μια μαγική τελετή καθιέρωσης.
1 Η κεντρική στήλη: περιγράφει τη διαδικασία που λέγεται κεντρική στήλη και σχετίζεται με το Καμπαλιστικό δέντρο τη ζωής. Αυτή η διαδικασία μπορεί κάλλιστα να υιοθετηθεί για τη φόρτιση ενός κατασκευασμένου τάλισμαν. Το αρχικό στάδιο περιλαμβάνει τη φόρτιση της αύρας του σπουδαστή με υψηλό ενεργειακό δυναμικό. Στη συνέχεια αλλάζοντας το λευκό χρώμα του ενεργειακού πεδίου με τη βοήθεια του οραματισμού, δημιουργούμε το χρώμα του αντίστοιχου στοιχείου, επιτυγχάνοντας τη φόρτιση
2. Η καθιέρωση της χρυσαυγής: Αφού γίνει η προετοιμασία του χώρου με τον τρόπο που απαιτείται για την καθιέρωση κατώτερων μαγικών οργάνων, όπως είναι τα τάλισμαν των στοιχείων, πρέπει στην αρχή να εκτελεστεί το Ανώτερο Τυπικό του Πενταγράμμου (τυπικό της χρυσαυγής που συνίσταται στον εξορκισμό των 4 στοιχείων) προς τα 4 σημεία του ορίζοντα.
Κατόπιν εκφωνούνται τα θεία ονόματα, προσανατολιζόμενοι κατάλληλα ανάλογα με το στοιχείο, π.χ. για το στοιχείο νερό, προς τη Δύση.
Τότε ο μύστης που κάθεται ή ίσταται μπροστά από την Πλάκα ( πρόκειται για πινακίδα με χαραγμένα κατάλληλα Ονόματα και Σύμβολα, ανάλογα με το συγκεκριμένο έργο), ατενίζοντας προς τη σωστή κατεύθυνση της δύναμης που θέλει να επικαλεστεί, θα πάρει μερικές βαθιές αναπνοές, θα κλείσει τα μάτια και κρατώντας την αναπνοή του θα προσφέρει νοητικά τα γράμματα των δυνάμεων που επικαλείται. Αυτό πρέπει να γίνει αρκετές φορές, εκπνέοντας μετά και δονώντας τα ονόματα πάνω στην Πλάκα. Μετά θα σηκωθεί, θα σχηματίσει πάνω από την πλάκα το σύμβολο του ρόδου και του σταυρού και επαναλαμβάνοντας το αντίστοιχο τυπικό θα χαράξει γύρω από το τάλισμαν έναν κύκλο με το κατάλληλο μαγικό όργανο. Κατόπιν θα σχηματίσει πέντε φορές τα επικλητικά πεντάγραμμα κατακόρυφα πάνω από το τάλισμαν, επαναλαμβάνοντας τα γράμματα της Τριάδας του αντίστοιχου στοιχείου και προσθέτοντας την κατάλληλη κατάληξη. Τότε θα διαβάσει με σοβαρότητα και επισημότητα την απαιτούμενη επίκληση και καθώς εκφωνεί τα Ονόματα, θα χαράξει τις κατάλληλες υπογραφές από το Ρόδον.
Το πρώτο εγχείρημα είναι να δημιουργηθεί μια δίνη γύρω μας. Το δεύτερο είναι να προσελκυθεί η Δύναμη μέσα στην ατμόσφαιρα της δίνης που έχει δημιουργηθεί.
Κατόπιν γίνεται ανάγνωση της Στοιχειακής Προσευχής κατά το τυπικό και η καθιέρωση κλείνει με το σχηματισμό των συμβόλων του Κύκλου και του Σταυρού (δηλαδή του Ρόδου και του Σταυρού), αφού εκτελεστεί ο απαραίτητος Εξορκισμός.
Πρέπει πάντως, να δίνεται προσοχή ώστε να μην προβαίνουμε τον εξορκισμό προτού τυλίξουμε το φορτισμένο τάλισμαν στη λινή ή τη μεταξωτή του θήκη. Στην αντίθετη περίπτωση με τον εξορκισμό θα το αποφορτίσουμε καθιστώντας το άχρηστο».
Πολύτιμοι λίθοι σαν τάλισμαν.
Οι πέτρες είναι μαγικές μπαταρίες που περιλαμβάνουν και συγκεντρώνουν τις ενέργειες της γης. Πιστεύεται ότι πολλές επηρεάζονται επίσης από, ή συμβολίζουν τους πλανήτες και τα φωτεινά σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Άλλες έχουν συσχετιστεί προ πολλού με πολύ μακρινά άστρα.
Η σχέση του ανθρώπου με τους κρυστάλλους, χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Ήδη από τη Λίθινη εποχή, βρίσκουμε ενδείξεις στους τάφους των προγόνων μας πως ορισμένα ορυκτά είχαν γι’ αυτούς μεταφυσική ή μαγική σημασία. Είναι ολοφάνερο πως η ομορφιά κάποιων φυσικών κρυστάλλων τους γοήτευε και τους έκανε να θεωρούν αυτά τα πετράδια αληθινό θησαυρό. Η πίστη πως αυτά τα αντικείμενα ήταν ιερά και είχαν σχέση με το υπερπέραν, έκανε τους αρχαίους Ιρλανδούς να θάβουν τους νεκρούς τους με ένα βότσαλο διάφανου χαλαζία μέσα στο στόμα, ενώ ορισμένες φυλές ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής προτιμούσαν τον κιτρίνη.
Στα τελευταία πέντε χιλιάδες χρόνια, κάθε θρησκεία προσέγγισε και χρησιμοποίησε τους κρυστάλλους. Άλλωστε, οι πιο διαφανείς και όμορφοι από αυτούς μοιάζουν με συμπυκνωμένο φως, και ποια καλύτερη υλοποίηση θα μπορούσε να πάρει το πνεύμα του Θεού; Κάθε πολιτισμός και κάθε θρησκεία είχε τις δικές του προτιμήσεις. Για τους Κινέζους, η πιο πολύτιμη πέτρα ήταν ο νεφρίτης, για τους Ινδούς το ρουμπίνι, για τους Αιγυπτίους το σμαράγδι.
Η χρήση των πολύτιμων λίθων κατά τους αρχαίους χρόνους σαν φυλαχτά και τάλισμαν παρουσιάζεται σε πολλά αρχαία κείμενα και αρκετοί σχολιαστές υπέθεσαν ότι η χρησιμοποίησή τους σαν αντικείμενα προσωπικού καλλωπισμού οφείλεται στην πίστη σχετικά με τη μαγική επίδραση των λίθων.
Η δοξασία της συμπάθειας και της αντιπάθειας, έβρισκε έκφραση στην πίστη ότι η ίδια η ουσία ορισμένων λίθων είχε την τάση να τροποποιείται από την κατάσταση της υγείας ή ακόμα από τις σκέψεις του κατόχου της. Σε περίπτωση ασθένειας ή επικείμενου θανάτου η λάμψη των λίθων μειώνεται ή τα φωτεινά τους χρώματα σκοτεινιάζουν.
Οι αρχαίες πραγματείες περί μαγικής τέχνης δείχνουν ότι η χρήση των φυλαχτών ήταν απαραίτητη για όσους τολομούσαν να επικαλεσθούν τα σκοτεινά πνεύματα του κάτω κόσμου, επειδή χωρίς την προστασία που προσέφερε το φυλαχτό του, ο μάγος διέτρεχε τον κίνδυνο να του επιτεθούν τα πνέυματα.
Οι ταλισμανικές επιρροές λαμβάνονται υπόψην κατά τη χρήση κοσμημάτων από τους Ανατολίτες. Συχνά φορούν δυο βραχιόλια, ώστε το ένα χέρι να μη ζηλέψει το άλλο, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία ολόκληρου του σώματος. Το τρύπημα των αυτιών για να φορεθούν σκουλαρίκια έχει αποδοθεί στην επιθυμία να εξαγνίσουν το αυτί από την αδιακρισία του να ακούει τα μυστικά που δεν πρέπει να ακούσει, ενώ ακριβά και διακοσμητικά σκουλαρίκια τοποθετούνται στα αυτιά για να παρηγορήσουν αυτά τα μέρη του σώματος από τον πόνο που τους προκάλλεσε η πράξη του τρυπήματος. Στην περίπτωση των περιδέραιων από λαμπρό μέταλλο, που στολίζονται με κρεμαστές γυαλιστερές πέτρες, ο ταλισμανικός σκοπός είναι να τραβήξουν το βλέμμα του θεατή και έτσι να διώξουν τις μυστηριώδεις και επικίνδυνες εκπορεύσεις που προέρχονται από το «κακό μάτι». Συνεπώς το περιδέραιο ή τα στολίδια του υποτίθεται ότι εκτελούν μια υπηρεσία παρόμοια με εκείνη που εκτελείται από το αλεξικέραυνο για την απομάκρυνση του ηλεκτρικού φορτίου.
Στη διάρκεια του Μεσαίωνα πίστευαν πραγματικά ότι οι πολύτιμοι λίθοι, κάτω από ορισμένες περιστάσεις, έχαναν τις έμφυτες ιδιότητές τους. Αν τους άγγιζαν ή ακόμα και αν τους κοίταζαν ακάθαρτα και αμαρτωλά άτομα, μερικές από τις δυνάμεις των λίθων χάνονταν. Πράγματι υπήρχαν άνθρωποι που υποστήριζαν ότι οι πολύτιμοι λίθοι, όπως όλα τα δημιουργημένα πράγματα, είχαν διαφθαρεί από το αμάρτημα του Αδάμ. Γι’ αυτό προκειμένου να αποκαταστήσουν την αρχική τους αγνότητα ήταν απαραίτητο να τους καθιερώσουν και να τους καθαγιάσουν και σε αρκετές αρχαίες πραγματείες έχει διασωθεί ένα είδος τελετής που χρησιμεύει γι’ αυτό το σκοπό.
Η θεραπευτική χρήση των πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων.
Λέγεται ότι η χρησιμοποίησή τους για τέτοιους σκοπούς εισήχθηκε από την Ευρώπη από την Ινδία, απ’ όπου προέρχονταν πολλοί από τους λίθους. Όμως οι αρχαιότερες ενδείξεις που διαθέτουμε δείχνουν μάλλον την Αίγυπτο σαν πηγή και πράγματι, φαίνεται ότι στην αρχαία εποχή της Αιγύπτου η χημική σύσταση των λίθων αντιμετωπιζόταν πολύ πιο λογικά απ’ ότι στην Ευρώπη κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Για παράδειγμα ο Πάπυρος του Έμπερ συνιστά τη χρήση ορισμένων συστατικών ουσιών, όπως το λάπις – λάζουλι, σαν συστατικό για τις αλοιφές των ματιών, και ο αιματίτης – ένα οξείδιο του σιδήρου- χρησιμοποιόταν για το σταμάτημα των αιμορραγιών και για τη θεραπεία φλεγμονών. Ωστόσο βαθμιαία ορισμένες ειδικές ιδιότητες των πολύτιμων λίθων συνδέθηκαν με το χρώμα και την ποιότητά τους και θεωρήθηκε ότι οι δυνάμεις τους αυξάνονταν σε μεγάλο βαθμό αν σκαλιζόταν πάνω τους η εικόνα κάποιου θεού ή κάποιου αντικειμένου που συμβόλιζε ορισμένες δραστηριότητες της φύσης. Ακόμα αργότερα η επιστήμη της αστρολογίας, που αναπτύχθηκε πολύ στην Ασυρία και τη Βαβυλωνία, συνδυάστηκε με αυτές τις διάφορες αντιλήψεις, έτσι ώστε θεωρήθηκε ότι η εικόνα θα είχε ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, αν το σκάλισμά της εκτελείτο όταν ο ήλιος βρισκόταν σε κάποιο ορισμένο αστερισμό ή όταν η σελήνη ή κάποιος από τους πλανήτες βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στον ορίζοντα της ανατολής.
Αρκετοί ειδήμονες της εποχής μας πιστεύουν ακόμα ότι το άμβαρο και λίγες άλλες ορυκτές ουσίες έχουν θεραπευτική επίδραση διαφορετική από εκείνη που μπορεί να εξηγηθεί μέσω της γνωστής δράσης της χημικής τους σύστασης. Η σύσταση του λίθου ήταν εκείνο που αρχικώς υποδήλωνε τη χρήση του για τη μια ή την άλλη ασθένεια
Συχνά γίνεται διάκριση ανάμεσα στις ταλισμανικές ιδιότητες των πολύτιμων λίθων για τη θεραπεία ή την πρόληψη των ασθενειών και στην ειδική ιατρική χρήση τους ως ορυκτών ουσιών. Στην πρώτη περίπτωση η επίδραση ασκείτο ενώ το άτομο απλώς φορούσε το λίθο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση τους έκαναν σκόνη, που τη διέλυαν, όσο γινόταν σε νερό ή κάποιο άλλο υγρό και το λάμβαναν εσωτερικά.
Είναι αλήθεια ότι τα συστατικά ορισμένων λίθων μπορούν να απορροφηθούν από το ανθρώπινο σώμα και να έχουν μια ορισμένη επίδραση πάνω του, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των στοιχείων είναι συνδυασμένα με τέτοια μορφή, ώστε δε μπορούν να αφομοιωθούν και περνούν από τον οργανισμό χωρίς να προκαλλέσουν κανένα φανερό αποτέλεσμα.
Κατά την αρχαιότητα και το Μεσαίωνα, όμως άλλοι παράγοντες, εκτός των χημικών, συνέβαλλαν στη θεραπεία των ασθενειών και στη ανιμιστική αντίληψη για την αιτία των ασθενειών και, επομένως, για τη θεραπευτική μέθοδο, επικρατούσε ανάμεσα σε εκείνους που ασκούσαν την ιατρική τέχνη. Τα γιατρικά εκτιμώντο εξαιτίας της σπανιότητάς τους και επίσης επειδή πίστευαν ότι ορισμένες πνευματικές ή πλανητικές επιρροές βοηθούσαν στην παραγωγή τους και ενυπήρχαν μέσα τους. Εκτός από αυτό, ο συμβολισμός του χρώματος έπαιζε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην υπόδειξη της χρήσης ενός συγκεκριμένου λίθου για ειδικές ασθένειες. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί στην περίπτωση των κόκκινων ή κοκκινωπών λίθων, όπως το ρουμπίνι, ο σπινέλιος, το καρνιόλιο, ο αιματίτης κ.λ.π. Αυτοί θεωρούνταν σαν πανίσχυρα γιατρικά για κάθε είδους αιμορραγίες καθώς και για όλες τις φλεγμονώδεις παθήσεις. Επίσης πίστευαν ότι ασκούσαν μια ηρεμιστική επίδραση και απομάκρυναν την οργή και τη διαφωνία. Η κόκκινη απόχρωση αυτών των λίθων υποδήλωνε την καταλληλότητά τους για τέτοια χρήση, βάση της ομοιοπαθητικής. Κατά τον ίδιο τρόπο οι κίτρινοι λίθοι συνιστώντο για τη θεραπεία των διαταραχών της χολής, για τον ίκτερο σε όλες τις μορφές του και για όλες τις ασθένειες του ήπατοςκ.λ.π.
Μερικοί πιστεύουν πως όταν οι πολύτιμοι λίθοι φοριώνται για να ανακουφίσουν ή να εμποδίσουν μια ασθένεια, είναι σημαντικό οι διάφοροι λίθοι να φοριόνται σε διαφορετικά μέρη του σώματος. Σύμφωνα με έναν ειδικό, ο υάκινθος πρέπει να φοριέται στο λαιμό, το διαμάντι στο αριστερό χέρι, το ζαφείρι στον παράμεσο, το σμαράγδι ή ο υάκινθος στο δείκτη και το ρουμπίνι ή το τυρκουάζ, είτε στο δείκτη, είτε στο μικρό δάκτυλο. Δεν υπάρχει όμως λόγος να υποθέσουμε ότι αυτοί οι κανόνες είναι γενικώς γνωστοί και τηρούνται.
Αυτό που έχει σημασία, πάντως είναι να αντιληφθούμε τη δύναμη του πνεύματος και της ανθρώπινης θέλησης, αφού αυτά τα δυο στοιχεία είναι που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, όπως ήδη αναφέρθηκε, στην κατασκευή και την φόρτιση των Φυλαχτών και των Τάλισμαν. Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι πάντα θα πρέπει να κατασκευάζονται με σκοπό να μην προκαλέσουν κακό, αφού τα φυλαχτά είναι από τη φύση τους ευεργετικά . Το να τα φοράει κανείς εξασφαλίζει σιγουριά και προστασία. Δεν βλάπτουν κανέναν, αντίθετα πλουτίζουν τις υπάρξεις των άλλων γιατί ικανοποιούν τη φυσική επιθυμία των ωραίων πραγμάτων που είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Το να φτιάξει κανείς ένα φυλαχτό για κάποιον άλλο είναι η πιο σημαντική εκδήλωση αγάπης και φιλίας.
ΠΗΓΗ
COMMENTS