Απο πρώτη ματιά δεν το βλέπεις αλλά απλοποιεί και παραποιεί πολλά για να καταλήξει στο συμπέρασμα οτι είμαστε λαός αχάριστων.
Σκεφτήκαμε να το διαγράψουμε αλλά καλύτερα να υπάρχει ώστε να διαπιστώνουμε και την κακόβουλη προπαγάνδα..
Ελλάς το μεγαλείο σου !
λέει το ανιστόρητο mail που κυκλοφορεί και πολλοί το έχουν κάνει και κορνίζα που κοσμεί από τα γραφεία και τα μαγαζιά τους ως την προσωπική τους σελίδα στο facebook. Έχει διαφημιστεί φυσικά και στην τηλεόραση (πχ από τον Λαζόπουλο ) στην προσπάθεια να περάσουν μηνύματα μέσω της αλλοίωσης της ιστορίας. Αν “γκουγκλίσετε” θα σας δώσει πάνω από 6χιλιάδες αποτελέσματα…
ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 500 ΚΑΙ 322 π.Χ.Πυθαγόρας: 80 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Μιλτιάδης: 65 χρονών, στη φυλακή.
Αριστείδης: 72 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Θεμιστοκλής: 66 χρονών, στην εξορία.
Αισχύλος: 69 χρονών, στην εξορία.
Περικλής: 66 χρονών, κατηγορήθηκε.
Φειδίας: 66 χρονών, στη φυλακή.
Αναξαγόρας: 72 χρονών, στην εξορία.
Ηρόδοτος: 59 χρονών, στην εξορία.
Ικτίνος: 58 χρονών, στην εξορία.
Σοφοκλής: 90 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Ευριπίδης: 74 χρονών, στην εξορία.
Αλκιβιάδης: 48 χρονών, στην εξορία.
Σωκράτης: 71 χρονών, ήπιε το κώνειο.
Θουκυδίδης: 64 χρονών, στην εξορία.
Αριστοφάνης: 61 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Πλάτων: 80 χρονών, στην εξορία.
Ισοκράτης: 99 χρονών, στην εξορία.
Δημοσθένης: 62 χρονών, πήρε δηλητήριο.
Αιτία θανάτου ο φθόνος και η αχαριστία των Ελλήνων.
Ας δούμε τι απ αυτά δεν είναι αλήθεια:
Πυθαγόρας:
Ο Πυθαγόρας πέθανε, σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει από την καταδίωξη Κροτωνιατών που φοβήθηκαν την εγκαθίδρυση τυραννίας λόγο της μεγάλης δύναμης που είχε αποκτήσει αυτός και οι μαθητές του στην πόλη.
Αριστείδης:
Στο εξής (μετά το 477 π.Χ.) δεν διασώζεται καμία συγκεκριμένη πληροφορία για το πρόσωπό του από κάποια πηγή. Πιθανόν γιατί ήταν απασχολημένος αποκλειστικά με την οικονομική οργάνωση της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ακόμη και η ακριβής χρονολόγηση και ο τόπος του θανάτου του δεν είναι βέβαιη. Μία εκδοχή υποστηρίζει ότι πέθανε σε ταξίδι προς τον Εύξεινο Πόντο, όπου πήγαινε για υποθέσεις της Συμμαχίας
Αισχύλος:
Λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει
Περικλής:
Επανεκλέγεται Στρατηγός για τελευταία φορά, και πεθαίνει από τον φοβερό λοιμό μετά τον θάνατο των δύο γιων του, Ξάνθιππου και Πάραλου.
Ηρόδοτος:
Για τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Πέθανε ανάμεσα στα χρόνια 421 και 415.
Ικτίνος:
Σοφοκλής:
Τιμήθηκε μετά το θάνατό του ως ήρωας «Φιλαθηναίος»
Ευριπίδης:
Ο Ευριπίδης το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια, τα έζησε στη Μακεδονία, προσκεκλημένος στην βασιλική αυλή στη Πέλλα από τον ίδιο τον φιλόμουσο Βασιλιά τον Αρχέλαο που συνήθιζε να καλεί μεγάλους καλλιτέχνες προκειμένου να λαμπρύνει αλλά και να αναπτύξει στη χώρα του καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Εκεί ο ποιητής μετά ολιγόχρονη παραμονή στη Μαγνησία όπου τιμήθηκε τα μέγιστα (μέχρι προξενίας και ατέλειας), έγινε δέκτης επίσης μεγάλων τιμών από τον ίδιο τον Βασιλιά. Έγραψε το δράμα με τον τίτλο «Αρχέλαος» στο οποίο εγκωμίαζε τον Βασιλιά καθώς και το έργο «Βάκχαι» που όμως δεν αξιώθηκε να το παρουσιάσει αλλά ούτε και την πατρίδα του να ξαναδεί λόγω του πρόωρου θανάτου του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία υπέκυψε σα τραύματα που του προκάλεσαν άγρια σκυλιά. Ο Αρχέλαος πένθησε και του ανήγειρε μεγαλοπρεπή τάφο που αργότερα έγινε τόπος προσκυνήματος των θαυμαστών του.
Αλλά και οι Αθηναίοι, όταν έμαθαν το θάνατό του πένθησαν. Ο δε Σοφοκλής παρουσιάσθηκε με μαύρο χιτώνα και εισήγαγε αστεφάνωτους(λόγω του θανάτου του Ευριπίδη) τους υποκριτές και τον χορό κατά την είσοδό τους στο Θέατρο. Μετά την άρνηση του Μακεδόνα Βασιλιά να τους παραδώσει τα οστά του Ευριπίδη, εκείνοι ανήγειραν μέγα κενοτάφιο στην άγουσα προς Πειραιά οδό (Παυς. 1,2,2) με το υπό Θουκυδίδη επίγραμμα:
Μνήμα μεν Ελλάς άπασ΄ Ευριπίδου. οστέα δ΄ ίσχει
γή Μακεδών. η γαρ δέξατο τέρμα βίοο.
πατρίς δ΄ Ελλάδος Ελλάς, Αθήναι. Πλείστα δε Μούσα:
τέρψας εκ πολλών και τον έπαινον έχει
(Μνήμα όλη η Ελλάδα για τον Ευριπίδη, κι ας είναι τα κόκαλά του στη Μακεδονία, αφού αυτή δέχτηκε το τέλος της ζωή του, πατρίδα του είναι η Αθήνα, η Ελλάς της Ελλάδος)
Κατόπιν οι Αθηναίοι με πρόταση του ρήτορα Λυκούργου έστησαν χάλκινο ανδριάντα του ποιητή στο θέατρο του Διονύσου. Κατά τον βιογράφο ο τραγικός ποιητής φαίνονταν σκυθρωπός, αυστηρός και αγέλαστος, εικόνα θεόπνευστου ποιητή.Αριστοφάνης:
Διαθέτουμε ελάχιστες ανεξάρτητες πληροφορίες για την ζωή του και συχνά στοιχεία για την βιογραφία του αντλούνται από τις ίδιες τις κωμωδίες του, και πρέπει γιαυτό να αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφυλακτικότητα.
Πλάτων:
Επέστρεψε στην Αθήνα όπου μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων
Ισοκράτης:
Σύμφωνα με την παράδοση αυτοκτόνησε με τη μέθοδο της λιμοκτονίας, όταν άκουσε τα νέα για την κατάκτηση του Φιλίππου στην μάχη της Χαιρώνειας. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο, αφού ήταν από εκείνους που ενθάρρυναν τον Φίλιππο να το πράξει
ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ:
Ο Πυθαγόρας ο Σαμιος:
Γεννήθηκε σε χρονολογία που δεν μας είναι γνωστή, αλλά που εικάζεται πως είναι μεταξύ των ετών 580 - 572 π.Χ. και ως επικρατέστερος τόπος γεννήσεως παραδίδεται η νήσος Σάμος. Πέθανε στο Μεταπόντιον της ΙταλικήςΛευκανίας σε μεγάλη ηλικία, περί το 500 - 490 π.Χ.τελείωσε τη ζωή του, αποσυρόμενος στο ιερό των Μουσών και παραμένοντας εκεί για σαράντα ημέρες δίχως τροφή.
Ο Μιλτιάδης (540 π.Χ. - περίπου 489 π.Χ.) :
Ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.).
Καταδικάστηκε αρχικά σε θάνατο αλλά αργότερα η ποινή μετατράπηκε σε πρόστιμο 50 ταλάντων, ποσό τόσο μεγάλο που ούτε ο πλούσιος Μιλτιάδης δεν μπόρεσε να πληρώσει. Επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το ποσό αυτό, ο Μιλτιάδης κλείστηκε στη φυλακή, όπου πέθανε λίγο αργότερα από τη γάγγραινα, λόγω της πληγής στο πόδι του
Ο Αριστείδης (περίπου 550 π.Χ.-467 π.Χ.) (επονομαζόμενος και «δίκαιος»):
Υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Ήταν από τα σημαντικότερα δημόσια πρόσωπα της εποχής του και ο σημαντικότερος πολιτικός αντίπαλος του Θεμιστοκλή.
Στο εξής (μετά το 477 π.Χ.) δεν διασώζεται καμία συγκεκριμένη πληροφορία για το πρόσωπό του από κάποια πηγή. Πιθανόν γιατί ήταν απασχολημένος αποκλειστικά με την οικονομική οργάνωση της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ακόμη και η ακριβής χρονολόγηση και ο τόπος του θανάτου του δεν είναι βέβαιη. Μία εκδοχή υποστηρίζει ότι πέθανε σε ταξίδι προς τον Εύξεινο Πόντο, όπου πήγαινε για υποθέσεις της Συμμαχίας.
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα και τάφηκε δημοσία δαπάνη στο Φάληρο. Ο γιος του Λυσίμαχους αποζημιώθηκε και οι κόρες του προίκιστηκαν από την πόλη.
Ο Θεμιστοκλής (527 π.Χ. - 459 π.Χ.) :
Ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός.Η παράδοση αναφέρει ότι όταν επαναστάτησε η Αίγυπτος, ο Αρταξέρξης ζήτησε από τον Θεμιστοκλή τη συνδρομή του στην καταστολή της επανάστασης, αλλά ο Θεμιστοκλής αρνήθηκε να στραφεί ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα και από την άλλη δεν ήθελε να δείξει αχαριστία στο βασιλιά της Περσίας. Έτσι προτίμησε να πιει αίμα ταύρου ή κάποιο άλλο δηλητήριο και να θέσει τέρμα στη ζωή του[50][51] (σύμφωνα όμως με τον Θουκυδίδη, ο Θεμιστοκλής πέθανε ύστερα από ασθένεια).
O Αισχύλος, δραματικός ποιητής:
Γεννήθηκε το 525 π.Χ. ή το 524 π.Χ. στην Ελευσίνα.
Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό - όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους τουΑριστοφάνη. Πέθανε στη Γέλα το 456/455 π.Χ.. Λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει.
Ελλάς το μεγαλείο σου !
λέει το ανιστόρητο mail που κυκλοφορεί και πολλοί το έχουν κάνει και κορνίζα που κοσμεί από τα γραφεία και τα μαγαζιά τους ως την προσωπική τους σελίδα στο facebook. Έχει διαφημιστεί φυσικά και στην τηλεόραση (πχ από τον Λαζόπουλο ) στην προσπάθεια να περάσουν μηνύματα μέσω της αλλοίωσης της ιστορίας. Αν “γκουγκλίσετε” θα σας δώσει πάνω από 6χιλιάδες αποτελέσματα…
ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 500 ΚΑΙ 322 π.Χ.Πυθαγόρας: 80 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Μιλτιάδης: 65 χρονών, στη φυλακή.
Αριστείδης: 72 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Θεμιστοκλής: 66 χρονών, στην εξορία.
Αισχύλος: 69 χρονών, στην εξορία.
Περικλής: 66 χρονών, κατηγορήθηκε.
Φειδίας: 66 χρονών, στη φυλακή.
Αναξαγόρας: 72 χρονών, στην εξορία.
Ηρόδοτος: 59 χρονών, στην εξορία.
Ικτίνος: 58 χρονών, στην εξορία.
Σοφοκλής: 90 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Ευριπίδης: 74 χρονών, στην εξορία.
Αλκιβιάδης: 48 χρονών, στην εξορία.
Σωκράτης: 71 χρονών, ήπιε το κώνειο.
Θουκυδίδης: 64 χρονών, στην εξορία.
Αριστοφάνης: 61 χρονών, στην εξορία από πείνα.
Πλάτων: 80 χρονών, στην εξορία.
Ισοκράτης: 99 χρονών, στην εξορία.
Δημοσθένης: 62 χρονών, πήρε δηλητήριο.
Αιτία θανάτου ο φθόνος και η αχαριστία των Ελλήνων.
Ας δούμε τι απ αυτά δεν είναι αλήθεια:
Πυθαγόρας:
Ο Πυθαγόρας πέθανε, σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει από την καταδίωξη Κροτωνιατών που φοβήθηκαν την εγκαθίδρυση τυραννίας λόγο της μεγάλης δύναμης που είχε αποκτήσει αυτός και οι μαθητές του στην πόλη.
Αριστείδης:
Στο εξής (μετά το 477 π.Χ.) δεν διασώζεται καμία συγκεκριμένη πληροφορία για το πρόσωπό του από κάποια πηγή. Πιθανόν γιατί ήταν απασχολημένος αποκλειστικά με την οικονομική οργάνωση της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ακόμη και η ακριβής χρονολόγηση και ο τόπος του θανάτου του δεν είναι βέβαιη. Μία εκδοχή υποστηρίζει ότι πέθανε σε ταξίδι προς τον Εύξεινο Πόντο, όπου πήγαινε για υποθέσεις της Συμμαχίας
Αισχύλος:
Λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει
Περικλής:
Επανεκλέγεται Στρατηγός για τελευταία φορά, και πεθαίνει από τον φοβερό λοιμό μετά τον θάνατο των δύο γιων του, Ξάνθιππου και Πάραλου.
Ηρόδοτος:
Για τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Πέθανε ανάμεσα στα χρόνια 421 και 415.
Ικτίνος:
Σοφοκλής:
Τιμήθηκε μετά το θάνατό του ως ήρωας «Φιλαθηναίος»
Ευριπίδης:
Ο Ευριπίδης το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια, τα έζησε στη Μακεδονία, προσκεκλημένος στην βασιλική αυλή στη Πέλλα από τον ίδιο τον φιλόμουσο Βασιλιά τον Αρχέλαο που συνήθιζε να καλεί μεγάλους καλλιτέχνες προκειμένου να λαμπρύνει αλλά και να αναπτύξει στη χώρα του καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Εκεί ο ποιητής μετά ολιγόχρονη παραμονή στη Μαγνησία όπου τιμήθηκε τα μέγιστα (μέχρι προξενίας και ατέλειας), έγινε δέκτης επίσης μεγάλων τιμών από τον ίδιο τον Βασιλιά. Έγραψε το δράμα με τον τίτλο «Αρχέλαος» στο οποίο εγκωμίαζε τον Βασιλιά καθώς και το έργο «Βάκχαι» που όμως δεν αξιώθηκε να το παρουσιάσει αλλά ούτε και την πατρίδα του να ξαναδεί λόγω του πρόωρου θανάτου του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία υπέκυψε σα τραύματα που του προκάλεσαν άγρια σκυλιά. Ο Αρχέλαος πένθησε και του ανήγειρε μεγαλοπρεπή τάφο που αργότερα έγινε τόπος προσκυνήματος των θαυμαστών του.
Αλλά και οι Αθηναίοι, όταν έμαθαν το θάνατό του πένθησαν. Ο δε Σοφοκλής παρουσιάσθηκε με μαύρο χιτώνα και εισήγαγε αστεφάνωτους(λόγω του θανάτου του Ευριπίδη) τους υποκριτές και τον χορό κατά την είσοδό τους στο Θέατρο. Μετά την άρνηση του Μακεδόνα Βασιλιά να τους παραδώσει τα οστά του Ευριπίδη, εκείνοι ανήγειραν μέγα κενοτάφιο στην άγουσα προς Πειραιά οδό (Παυς. 1,2,2) με το υπό Θουκυδίδη επίγραμμα:
Μνήμα μεν Ελλάς άπασ΄ Ευριπίδου. οστέα δ΄ ίσχει
γή Μακεδών. η γαρ δέξατο τέρμα βίοο.
πατρίς δ΄ Ελλάδος Ελλάς, Αθήναι. Πλείστα δε Μούσα:
τέρψας εκ πολλών και τον έπαινον έχει
(Μνήμα όλη η Ελλάδα για τον Ευριπίδη, κι ας είναι τα κόκαλά του στη Μακεδονία, αφού αυτή δέχτηκε το τέλος της ζωή του, πατρίδα του είναι η Αθήνα, η Ελλάς της Ελλάδος)
Κατόπιν οι Αθηναίοι με πρόταση του ρήτορα Λυκούργου έστησαν χάλκινο ανδριάντα του ποιητή στο θέατρο του Διονύσου. Κατά τον βιογράφο ο τραγικός ποιητής φαίνονταν σκυθρωπός, αυστηρός και αγέλαστος, εικόνα θεόπνευστου ποιητή.Αριστοφάνης:
Διαθέτουμε ελάχιστες ανεξάρτητες πληροφορίες για την ζωή του και συχνά στοιχεία για την βιογραφία του αντλούνται από τις ίδιες τις κωμωδίες του, και πρέπει γιαυτό να αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφυλακτικότητα.
Πλάτων:
Επέστρεψε στην Αθήνα όπου μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων
Ισοκράτης:
Σύμφωνα με την παράδοση αυτοκτόνησε με τη μέθοδο της λιμοκτονίας, όταν άκουσε τα νέα για την κατάκτηση του Φιλίππου στην μάχη της Χαιρώνειας. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο, αφού ήταν από εκείνους που ενθάρρυναν τον Φίλιππο να το πράξει
ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ:
Ο Πυθαγόρας ο Σαμιος:
Γεννήθηκε σε χρονολογία που δεν μας είναι γνωστή, αλλά που εικάζεται πως είναι μεταξύ των ετών 580 - 572 π.Χ. και ως επικρατέστερος τόπος γεννήσεως παραδίδεται η νήσος Σάμος. Πέθανε στο Μεταπόντιον της ΙταλικήςΛευκανίας σε μεγάλη ηλικία, περί το 500 - 490 π.Χ.τελείωσε τη ζωή του, αποσυρόμενος στο ιερό των Μουσών και παραμένοντας εκεί για σαράντα ημέρες δίχως τροφή.
Ο Μιλτιάδης (540 π.Χ. - περίπου 489 π.Χ.) :
Ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.).
Καταδικάστηκε αρχικά σε θάνατο αλλά αργότερα η ποινή μετατράπηκε σε πρόστιμο 50 ταλάντων, ποσό τόσο μεγάλο που ούτε ο πλούσιος Μιλτιάδης δεν μπόρεσε να πληρώσει. Επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το ποσό αυτό, ο Μιλτιάδης κλείστηκε στη φυλακή, όπου πέθανε λίγο αργότερα από τη γάγγραινα, λόγω της πληγής στο πόδι του
Ο Αριστείδης (περίπου 550 π.Χ.-467 π.Χ.) (επονομαζόμενος και «δίκαιος»):
Υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Ήταν από τα σημαντικότερα δημόσια πρόσωπα της εποχής του και ο σημαντικότερος πολιτικός αντίπαλος του Θεμιστοκλή.
Στο εξής (μετά το 477 π.Χ.) δεν διασώζεται καμία συγκεκριμένη πληροφορία για το πρόσωπό του από κάποια πηγή. Πιθανόν γιατί ήταν απασχολημένος αποκλειστικά με την οικονομική οργάνωση της Α' Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ακόμη και η ακριβής χρονολόγηση και ο τόπος του θανάτου του δεν είναι βέβαιη. Μία εκδοχή υποστηρίζει ότι πέθανε σε ταξίδι προς τον Εύξεινο Πόντο, όπου πήγαινε για υποθέσεις της Συμμαχίας.
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα και τάφηκε δημοσία δαπάνη στο Φάληρο. Ο γιος του Λυσίμαχους αποζημιώθηκε και οι κόρες του προίκιστηκαν από την πόλη.
Ο Θεμιστοκλής (527 π.Χ. - 459 π.Χ.) :
Ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός.Η παράδοση αναφέρει ότι όταν επαναστάτησε η Αίγυπτος, ο Αρταξέρξης ζήτησε από τον Θεμιστοκλή τη συνδρομή του στην καταστολή της επανάστασης, αλλά ο Θεμιστοκλής αρνήθηκε να στραφεί ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα και από την άλλη δεν ήθελε να δείξει αχαριστία στο βασιλιά της Περσίας. Έτσι προτίμησε να πιει αίμα ταύρου ή κάποιο άλλο δηλητήριο και να θέσει τέρμα στη ζωή του[50][51] (σύμφωνα όμως με τον Θουκυδίδη, ο Θεμιστοκλής πέθανε ύστερα από ασθένεια).
O Αισχύλος, δραματικός ποιητής:
Γεννήθηκε το 525 π.Χ. ή το 524 π.Χ. στην Ελευσίνα.
Ταξίδεψε και δεύτερη φορά στη Σικελία πιθανώς εξαιτίας της διαφωνίας του με το αθηναϊκό κοινό - όπως παρουσιάζεται σε ένα χωρίο στους Βατράχους τουΑριστοφάνη. Πέθανε στη Γέλα το 456/455 π.Χ.. Λέγεται ότι σκοτώθηκε όταν δέχτηκε στο κεφάλι του μία χελώνα, την οποία είχε ρίξει από ψηλά ένας αετός, προκειμένου να σπάσει το καβούκι της και μετά να τη φάει.
COMMENTS