"Θὰ γίνη Ρωμαίϊκο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο..."
σχόλιο Γ.Θ : Από ψευτορωμαίϊκο σε καμάρι της Οικουμένης και καταφύγιο των Χριστιανών.
Ένα αισιόδοξο μήνυμα αφιερωμένο στους λίγους που θα φέρουν την Μεγάλη Αλλαγή και ένα Νέο Βυζάντιο!
του Χρήστου Πασαλάρη
Ανάβει το πράσινο φως για την εκταμίευση της νέας «σωτήριας» δόσης των 9,2 δισ. ευρώ, που θα σημάνει (καθ’ ημάς) ακόμη ένα τύλιγμα του βρόχου γύρω από τον λαιμό της πατρίδας, χρήσιμο είναι να έχουμε κατά νου πώς ξεκίνησε αυτή η υποδούλωση στους ξένους «προστάτες», μάλιστα τώρα που έληξε, όπως έληξε, αυτή η απερίγραπτη οπερέτα στη Βουλή, με μόνο παραπεμπόμενο τον Γ. Παπακωνσταντίνου…
Tον Ιανουάριο του 1833, ο Βαυαρός πρίγκιπας Οθων μαζί με τα τρία μέλη της αντιβασιλείας του έφταναν στο Ναύπλιο συνοδευόμενοι από 4.000 πάνοπλους Βαυαρούς στρατιώτες. Η ξένη «προστασία» έθεσε από τότε την Ελλάδα υπό στυγνή κατοχή και πάταξε αμέσως
κάθε αντίσταση, αφού έφτασε να καταδικάσει σε θάνατο ακόμη και τον Κολοκοτρώνη!..
ΑΤΙΘΑΣΟΣ, όμως, ο λαός μας απάντησε με δύο επαναστάσεις: Μία στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 που επέβαλε στον Οθωνα το Σύνταγμα και μια δεύτερη το 1862 που τον εξαπόστειλε στην πατρίδα του μαζί με την Αμαλία.... Παρ’ όλα αυτά, οι ξένοι «προστάτες» δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν την «προστασία».Τα χρόνια πέρασαν, πόλεμοι μεσολάβησαν... Μετά τους Γάλλους και τους Αγγλους, ήλθαν οι Αμερικανοί, μπήκαν στο παιγνίδι και οι Σοβιετικοί. Η πατρίδα βυθίστηκε σε αιματηρούς εμφυλίους πολέμους, πλήρωσε με πολύ αίμα και τεράστιες καταστροφές την... αγάπη των «προστατών» της!..
ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ σήμερα δεμένη πάλι χειροπόδαρα. Κυρίαρχη δύναμη η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε, αλλά με ανταγωνιστική επικυριαρχία το ΔΝΤ της Λαγκάρντ. Και ενώ ο πρωθυπουργός ξεκινά απέλπιδα εκστρατεία για ξένους επενδυτές, η Βουλή, σε πλήρη δυσαρμονία με τον λαό, παραπέμπει στην ανάκριση μόνον έναν από τους ενόχους της διαφθοράς. Και η άτυχη πατρίδα γίνεται ακόμη μια φορά ρεζίλι στον έξω κόσμο.
ΠΑΡ’ΟΛΑ ΑΥΤΑ, οι σκεπτόμενοι Ελληνες, αθεράπευτοι πατριώτες στην παμψηφία τους, αισθάνονται ότι πλησιάζει ο ιστορικός χρόνος για μια ακόμη επαναστατική αλλαγή που θα βγάλει την πατρίδα από το σημερινό αδιέξοδο. Και επειδή ξέρουν ότι συχνά οι επαναστάτες γεννιούνται από το ίδιο το σύστημα που θέλουν να ανατρέψουν, ελπίζουν ότι αργά η γρήγορα θα ξεπηδήσουν, είτε από τη σημερινή αμαρτωλή Βουλή είτε από τον σημερινό αμαρτωλό Τύπο, άνδρες και γυναίκες αποφασισμένοι να γίνουν οι «μπροστάρηδες» της μεγάλης αλλαγής...
ΚΑΠΟΙΟΙ θα πουν: «Κουβέντα να γίνεται, φίλε! Πάνε πια εκείνοι οι καιροί. Ο λαός δεν είναι ούτε ώριμος ούτε πρόθυμος για τέτοιες αποκοτιές. Τον βλέπεις: Μαθαίνει για τα “ντου” της Αστυνομίας στα κτίρια των τρομοκρατών και λέει: “Μπράβο, καλά τους κάνουν”. Μαθαίνει για τις επιθέσεις των τρομοκρατών στα σπίτια δημοσίων προσώπων και λέει πάλι: “Μπράβο, τους χρειαζότανε”! Ακούει και τους γουρλομάτηδες να ωρύονται στα τηλεπαράθυρα και χτυπάει παλαμάκια: “Μπράβο τους, καλά τους τα λένε!..”. Αλλά αμέσως μετά πατάει το κουμπί για να μη χάσει τη συνέχεια του “Σουλεϊμάν”!.. Τι επανάσταση να κάνει αυτός ο λαός;».
ΕΡΩΤΩ όμως και του λόγου μου: Πότε, πού, ποιαν επαναστατική αλλαγή έκανε, από μόνη της, η πλειοψηφία ενός λαού; Ποτέ, καμιά, πουθενά! Τις μεγάλες αλλαγές τις κάνουν οι φωτισμένες μειοψηφίες. Οι άλλοι, οι πολλοί, τις δέχονται, τις ευλογούν, τις χειροκροτούν. Ενας φωτισμένος επαναστάτης ήταν ο Βενιζέλος, μια επανάσταση -και μάλιστα αναίμακτη- τον οδήγησε στην εξουσία. Επαναστάτες ήσαν ο Πλαστήρας, ο Γονατάς, ο Πάγκαλος, που αψήφησαν τους ξένους «προστάτες» και οδήγησαν στο Γουδί τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής καταστροφής….
ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ στο χέρι μιας «δυναμικής μειοψηφίας», με επικεφαλής όσους λεβέντες έχουν πετάξει τα κομματικά περιβραχιόνια, να σπρώξει σε τολμηρές αλλαγές, με πρώτο βήμα την απαλλαγή της πατρίδας από την ξένη κατοχή, τη λύτρωση της δημόσιας ζωής από το σάπιο πολιτικό σύστημα και την άνοδο στην εξουσία νέων ανθρώπων, με καθαρό φάκελο και φωτισμένο μυαλό...
ΘΑ ΠΟΥΝ πάλι οι «φρόνιμοι»: Ονειρα γλυκά, φίλε! Κάτσε καλύτερα στον καναπέ και βάλε λίγο ΄΄Σουλεϊμάν΄΄ να ξεθυμάνεις!.. Ομως εγώ θα επιμείνω. Και χάρη στο ένστικτο που χαρίζει η πολυετής θητεία στο λειτούργημα, θα πω στους «φρόνιμους» ότι ως το τέλος της δεκαετίας η αλλαγή θα έλθει και η Ελλάδα θα γίνει το καμάρι της Ευρώπης! Γιατί; Ας το ξαναπώ: Γιατί έτσι θέλει ο Θεός της!..
πηγη
πηγη
COMMENTS